SEVGİ SADECE DÜNYALIK DEĞİLDİR

Leyla  kendi halinde bir genç kızdı.Arkadaşlarının arasına pek katılmaz, buluşmalara pek gitmezdi.Hep tek takılırdı.Onun böyle olmasının sebebi çok sevdiği arkadaşı Bulem'in vefat etmesi ve kimseyi onun kadar sevemeyecek olmasıydı.O öldükten sonra hayatla bağı kopmuş,  bu dünyaya ait değilmiş, kendisini sahipsiz gibi hissediyordu.Çocukluğundan beri Bulem ile o kadar çok şey paylaşmışlardı ki, onun böyle bir anda gitmesi onda derin ve bir o kadar kapanması zor bir yara bırakmıştı.Günlerce hastanede bekledi.Hep benim sevgim onu iyileştirecek deyip duruyordu .Her gün  ona anılarıyla doldurduğu defterden   bir anı seçip okuyordu.Komik yerlerde gülüyordu.Ve bazen acaba o da gülüyor mu diye eğilip yüzüne bakıyordu.Ama bir kıpırtı yoktu.Bir gün eve  Bulem'e hediye hazırlamaya gitti.Hediyesini hazırladı ve büyük bir heyecanla  Bulem'in odasının kapısından içeri girdi.Yatak boştu.Kalbinde tarif edilemez bir sızı hissetti.Sanki kalbi kor bir ateşte can çekişe çekişe yanıyordu.Olduğu yere çöküp ağlamaya başladı.Kaç saat sonra oradan kalkıp gitti bilinmez.Hemşireden öğrendiğine göre o tam hastaneden çıktığında Bulem'in kalbi  durmuştu  ve bütün çabalara rağmen kurtarılamamıştı.O günden sonra hiç kimseyi onun kadar sevmek istemedi.Güzel Bulem'i, çocukluk arkadaşı, canı, bir tanesi, kardeşi gitmişti artık ve ona ihanet edemezdi.Hayat devam ediyordu.O günden sonra onun sevdiği şeyleri yapıp, onun anılarını yaşatmaya  çalışacaktı.Ta ki ölene kadar.Anılar bir yerde ölüyordu ama sevgi her yerde vardı.