SEVGİYLE BAĞLANMAK

Neris için sıradan bir gündü aslında o gün. Nereden bilebilirdi ki bir saat sonra ögreneceği bir olayın hayatını altüst edebileceğini? Her zamanki neşesiyle girmişti o gün sınıfa. Arkadaşlarıyla muhabbet ederken birden bir cümleye takılı kaldı. Şaka gibiydi duydukları. İşte arkadaşının söylediği o cümle altüst etmişti Neris'in hayatını. Neris'in arkadaşı motor kazasında vefat etmişti bir önceki gün ve o bunu daha yeni duyuyordu. İnanamadı çünkü olamazdı böyle bir şey. Burak daha on sekiz yaşındaydı ve umutları vardı onun. Gelecekte yaşamak istediği hayalleri vardı deli dolu. Neris için sevgi kelimesi aşk değildi sadece. Onun için sevgi, ailesi ve arkadaşlarıydı. Burak'da en sevdiği arkadaşlarından biriydi. Ama onun erken yaşta, her şeyi bırakıp gitmesi hiç âdil değildi.  Bir hiç uğruna gitmişti Burak. Burak'dan sonra hiçbir arkadaşını öyle sevmemişti. Kaybetme korkusu yaşamıştı hep içinde. Hissizleşmişti etrafındaki herkese karşı. Mezarına her gittiginde inanamıyordu o toprağın altında yatanın Burak olduğuna.  Tek yapabildiği şey ise o soğuk toprağa birkaç sıcak gözyaşı düşürmekti. Sonra aniden biri geldi hayatına ve o Burak'ın en yakın arkadaşıydı. Onun o mavi gözlerine her baktığında Burak geliyordu aklına. Birlikte ağlamışlardı mezarın başında ve Neris'e Burak'dan kalan en güzel şey Hakan olmuştu. Burak'dan Sonra sevgiyle yaklaşamamıştı kimseye ve ansızın birinin gelmesiyle tüm önyargısı kayboldu. Sevginin sadece aile ve dost olmasını yanlış buldu ve içinde ki tüm sevgiyle Hakan'a bağlandı.