Adı yaşayacaktı onun .

Berke camın önünde oturup dışarıyı izliyordu.Birden kapı çaldı.İlk önce kapıyı acmadi.Ama ısrarla biri kapıyı çalıyordu.Önce içerideki koltukta yatan hasta annesine baktı belki komşusu çalımisti kapıyı 1 kase çorbaydi belki.Kapıyı açtı.Şık bir şekilde giyinmiş bir bayan vardı karşısında.Kadın ayakkabıları çıkararak kapının önündeki yırtık terliği giydi.içeriye doğru yürüdü.Kadının adı Irmak idi.Irmak küçükken Ece'nin babasi onu evlatlık almıştı.Ece yerine Irmak'i okumuştu.Irmak ise bir ticaret şirketi sahibi olmuştu.Ece ise üniversite okumuştu ama çalışarak karşılıyordu eğitimini karsilamisti.Irmak ise şimdi odemek istiyordu borcunu borcunu ona sirketin bir hissesini vererek ödemek istiyordu. Aslında ece için çok iyi olabilirdi.Oğlu vardı okula bsslicakti seneye ama maddi durum kötüydü. Nasıl okutucakti.Ama ondan önce daha önemli bir mesele vardı.kendisi suan çok hastaydi ateşler içindeydi.Irmak Ece'yi görür görmez ağlamaya başlamıştı zaten.Ece'nin elini sıktı.Sana noldu dedi.Ağlayarak şoförünü çağırdı arabadan.Soforunden yardım alarak ayağa kaldırdı.Arabaya bindirerek hastaneye götürdüler. 2 gün hastanede yattı ece.2. Günün sonunda taburcu olacaktı.Irmak geldi elinde bir sürü poşet kıyafet vardı içinde.Eceyle konuştu benim yanımda yaşayıp benimle yaşayacaksın die.Artık berke okula gidebilecekti.Ece çok mutluydu.Berke okula başlamıştı. Aradan 1 ay geçti. Irmak rahatsızlandı.Hastanede vefat etti.Ece çok uzgundu.Ama aklında bir fikir vardı.Bir evlatlık almıştı.Adinida Irmak koydu daha minik bir bebekti Irmak.Belki kendisi yaşamıyordu ama adını taşıyan biri vardı artık...