Sevgi ve İnanç

Fikret kahvaltısını bitirmiş babasıyla işe gitmek için hazırlanıyordu. Babası bugün işe gitmeyeceğini söyledi. Fikret "neden babacığım" dedi. Babası "bugün matbaada iş yokmuş"  dedi. Fikret bir an üzüldü çünkü babası yevmiye ile çalışıyordu ve bu aralar işe çağrılmıyordu .İçinden "ah o kaza olmasaydı ; sakat kalmasaydım işte o zaman hastahane masraflarım da olmazdı" dedi.  Annesinin dışarı çıktığını gördü ve "nereye"  diye sordu. Annesi temizliğe gittiğini oğlunun bilmesini, üzülmesini istemiyordu. İşe gidiyorum oğlum demek zorunda kaldı. Fikret annesinin onun yüzünden çalıştığını akşama kadar yorulduğunu düşündü ve ağlamak geldi içinden. Yatağına yatmak istediğini söyledi babasına. Babası birlikte oyun oynamak istiyorsa oynayabileceklerini söyledi. Fikret yorgun olduğunu söyleyerek yatağına uzandı ve ağladı. O kaza aklına geldikçe "arabamız güzel bir evimiz ve babamın sürekli bir işi vardı ama ah o kaza ah o kaza" diyerek ağlıyordu. Kazadan sonra babası 1 yıl hastahanede yatmış ,  işe gidememiş ve babasının yerine işe başkasını almışlardı. Babası bir daha eskisi gibi işlerinde başarılı olamamış ve düzenli bir iş bulamamıştı. İkindi vaktinde babası ona sesleniyodu ve "Oğlum Murat ve Selim geldi seni soruyor"  dedi. Oda babasına "Odama gelsinler babacığım"  dedi. Selim ve Murat gülüşerek odaya girdiler ve Fikret'in üzgün olduğunu görünce hemen " Ne oluyor sana yahu " dediler. Fikret "daha ne olsun annem akşama kadar çalışıp yoruluyor babamda işe gitmiyor"  dedi. Murat ve Selim her şeyin daha iyi olacağını daha güzel günler geleceğini söylediler. Fikret ayaklarını göstererek "bunlarla mı?"  dedi. Arkadaşları ona o kadar bağlıdılar ve seviyorlardı ki "aman be olum şükür et ayağı olmayan insanlar da var hem sen iyileşeceksin" dediler. Fikret bir an büyük bir umut ve neşeye kapılarak "sizleri çok seviyorum sizler ve ailem olmada ben napardım " dedi. Onlarda "hemen biz olamasak başka arkadaşlar bulurdun" dediler. Gürültüler Fikret'in aklına yine kaza gelmişti yorgun olduğunu ve yarın tekrar gelmelerini söyledi,  Selim ve Murat oradan ayrıldılar. Diğer gün annesi Fikret 'in baş ucuna oturmuş ona sevgi ve şefkatle bakarak gözleri doluyordu. Fikret bir an gözlerini açtı ve annesinin gözleri yaşlı olduğunu görerek "Ağlama anneciğim sen bari ağlama"  dedi. Annesi ona "bugün hastahaneye gideceğiz oğlum doktor ayaklarına bakacak" diyordu ama Fikret hiç umutlu değildi iyileşemeyeceğim diye aklından geçiriyordu. Babası işten gelince doktora gittiler doktor ayaklarına baktı ve "Fikret evladım eğer iyileşceğine inanırsan iyileşeceksin ama inanman gerek"  dedi. Fikret inanmak istemiyor gibiydi alışmıştı bu haline ve bir daha yürüyemeyeceğine kendini inandırmıştı. Ertesi gün Fikret annesine ve babasına seslenmişti ama bi yanıt alamadı.

Merdivenlere kadar yerde sürüklenerek gitti bir an başı döndü ve aşşağı yuvarlandı içinden "Allahım öleceğim galiba"  dedi ama ayağının tuttuğunu hissetti ve yavaşça kendini yere bıraktı. Annesi sesleri duyunca hemen koştu ve oğlunu yerde görünce ağlamaya başladı. Fikret gözlerini açmış ona bakıyordu " Ağlama anneciğim bak bir şey olmadı " dedi. Annesi oğlunun uyandığını ve bunları söylediğini duyunca " Ah oğlum sana birşey olsaydı ben napardım " dedi ve onu öptü. Fikret  annesine " Anneciğim bir an için ayaklarımı kullandım " dedi. Ertesi sabah erkenden hastaneye gittiler. Doktora durumu anlatınca doktor " Oğlum eğer umutlu isen iyişeceğine inanırsan kusa sürede iyileşirsin " dedi ve annesine " Fikret'in şefkate ihtiyacı var ona çok şefkatli dostane yaklaşın" dedi. Annesi Fikret 'e nasıl hissettiğini soruyor ve "Oğlum ben seni çok seviyorum canımdan çok"  diyor ve onunla sürekli dertleşiyordu. Fikret bir gün " Ben kendim için olmasa bile ailem arkdşaklarım için iyişeceğim dedi ve ayağa kalktı 1 dakika ayakta kaldı. Annesi onu ayakta görünce "Şükürler olsun sana Allah'ım"  diyerek oğluna koştu. Fikret artık her gün ayağa kalkıyor ve yavaş yavaş iyileşiyordu bir gün hiç düşmeden yürümeye başladı. Annesinin, babasının ve arkdşaklarının sevgi şefkati onun iyileşmesi için en büyük ilaç olmuştu.