Vatan uğrunda !
Saat 15.00 'da gelen mektupla Arif Bey gözyaşlarını tutamadı fakat bu gözyaşları üzüntüden değil, sevinçtendi.Yüzündeki tatlı gülümsemeyi görmezden gelmek içten değildi. Gelen o mektupta şöyle yazıyordu ;
Sayın Arif Bey , Milletimiz zor günler geçiriyor. Savaş sırasında birçok şehit verdik. Toprak kaybetmeye başlıyoruz.Sizden ricamız yapmış olduğunuz askerliği ,yeniden yapmanız ve savaşmak için cepheye gelmenizdir.
Arif Bey günlerdir bu mektubun gelmesini bekliyordu. Vatanın her zerresi için canını vermeye razıydı . Herşeyi bırakıp koşarak cepheye gitmek için sabırsızlanıyordu . Derken çalan kapı sesiyle irkildi . Kapıyı açınca karşısında sevgilisi Nejlayı görmeyi beklemiyordu . Arif'in davranışlarında bir değişiklik sezen Nejla, ne olduğunu sormadan edemedi. Arif ise hala söylemek konusunda kararsızdı . Söylerse Nejla böyle bir şeyi asla kabul etmezdi . Ama söylemesse de Nejla daha çok kırılırdı. En sonunda Arif bu mektubu Nejla'nında bilmesi gerektiğini düşündü ve herşeyi anlattı. Fakat Nejla'nın gönlü yoktu gitmesine. Çünkü giderse Arif'in vatan uğrunda can vereceğini biliyordu . Her nekadar karşı çıktıysa da Arif gitme konusunda çok kararlıydı.Nejla daha fazla gözyaşlarını tutamadı ve ağlamaya başladı.
Aradan günler ,haftalar geçti. Ve o gün geldi çattı. Arif'in cepheye gidip savaşması gerekiyordu ama bir yanda da sevgilisi Nejla vardı . Ama vatan daha önemliydi ona göre. Nejla ,Arif'e ne kadar kırılsa da giderken onu uğurlamaya gidecekti.Nejla ve Arif ağlaya ağlaya istasyona geldiler. Arif ve Nejla 'nın ayrılması biraz zor olacaktı ama Arif mecburdu. Zor da olsa ,son kez sarıldılar ve Arif trene bindi .Nejla sadece arkasından el sallamakla yetindi.
3 ay sonra ...
Nejla'nın kapısını çalan iki asker beklemekteydi . Nejla askerleri gorumce korktu ,Arif 'e bir şey mi oldu diye fakat öyleydi askerler Nejla 'ya Arif'in çatışmada şehit olduğunu söylediler. Nejla ,dayanamadı oracıkta yığılıverdi. Nejla'nın canı çok acımıştı. Hatta daha fazla yaşayamazdı bu acıyla . Ve hayatına intihar ederek son verdi . Bu iki aşık, biri vatan uğrunda, diğeri ise sevdiği uğrunda can verdiler ...
Sayın Arif Bey , Milletimiz zor günler geçiriyor. Savaş sırasında birçok şehit verdik. Toprak kaybetmeye başlıyoruz.Sizden ricamız yapmış olduğunuz askerliği ,yeniden yapmanız ve savaşmak için cepheye gelmenizdir.
Arif Bey günlerdir bu mektubun gelmesini bekliyordu. Vatanın her zerresi için canını vermeye razıydı . Herşeyi bırakıp koşarak cepheye gitmek için sabırsızlanıyordu . Derken çalan kapı sesiyle irkildi . Kapıyı açınca karşısında sevgilisi Nejlayı görmeyi beklemiyordu . Arif'in davranışlarında bir değişiklik sezen Nejla, ne olduğunu sormadan edemedi. Arif ise hala söylemek konusunda kararsızdı . Söylerse Nejla böyle bir şeyi asla kabul etmezdi . Ama söylemesse de Nejla daha çok kırılırdı. En sonunda Arif bu mektubu Nejla'nında bilmesi gerektiğini düşündü ve herşeyi anlattı. Fakat Nejla'nın gönlü yoktu gitmesine. Çünkü giderse Arif'in vatan uğrunda can vereceğini biliyordu . Her nekadar karşı çıktıysa da Arif gitme konusunda çok kararlıydı.Nejla daha fazla gözyaşlarını tutamadı ve ağlamaya başladı.
Aradan günler ,haftalar geçti. Ve o gün geldi çattı. Arif'in cepheye gidip savaşması gerekiyordu ama bir yanda da sevgilisi Nejla vardı . Ama vatan daha önemliydi ona göre. Nejla ,Arif'e ne kadar kırılsa da giderken onu uğurlamaya gidecekti.Nejla ve Arif ağlaya ağlaya istasyona geldiler. Arif ve Nejla 'nın ayrılması biraz zor olacaktı ama Arif mecburdu. Zor da olsa ,son kez sarıldılar ve Arif trene bindi .Nejla sadece arkasından el sallamakla yetindi.
3 ay sonra ...
Nejla'nın kapısını çalan iki asker beklemekteydi . Nejla askerleri gorumce korktu ,Arif 'e bir şey mi oldu diye fakat öyleydi askerler Nejla 'ya Arif'in çatışmada şehit olduğunu söylediler. Nejla ,dayanamadı oracıkta yığılıverdi. Nejla'nın canı çok acımıştı. Hatta daha fazla yaşayamazdı bu acıyla . Ve hayatına intihar ederek son verdi . Bu iki aşık, biri vatan uğrunda, diğeri ise sevdiği uğrunda can verdiler ...
Yorumlar
Yorum Gönder