Aynadaki Görüntümüzle Konuşur muyuz ?

Çok değil,her gün geçeriz aynanın karşısına;sabah uyandığımızda,kısık gözlerle ve dağınık saçlarla,evden apar topar çıkarken,bazen saatlerimizi geçiririz bu kendimizi görebildiğimiz,kırılgan ama aynı zamanda da şeffaf olan objenin karşısında.

Konuyu konuşmaya getirecek olursak da;konuşur muyuz kendi yansımamıza bakarken?Yoksa sadece bakar mıyız? Bu sorunun cevabı herkes için farklıdır elbette,benim için durumlar ne biraz ondan bahsedeceğim.

Diğerlerini bilemem ama ben aynaya bakınca aslında insanlara tam olarak yansıtamadığım ya da onların göremediği gerçek beni görüyorum.Dakikalarca durup uzun uzun düşünmüşlüğüm,konuşmuşluğum da yok sanırım.

Susamayacak kadar çoksa mutluluklarım ; ya da anlatılamayacak kadar güçse düşüncelerim konuşurum evet.Daha fazla saçmalarım,daha çok güler ya da sadece bakarım.

Aynaya bakarsın ve sadece konuşursun.İstediğin şekilde,istediğin cümlelerle,istediğin tonda.Çok fazla anlam yüklemenin bir manası yok diyelim kısaca. Çünkü ben aynaya baktığım zaman bir yabancıyı değil,insanların göremediği beni görüyorum.