Tek Başıma

Bazen herkez etrafındaki insanlardan uzaklaşıp , yalnız kalmayı ister. Yalnız kalmak bazen iyi gelir. Düşünsenize bir sabah herzamanki gibi uyanıyorsun. Seni her gün kaldıran annen ,ailenin ve insanlar gitmiş.Dünya bomboş. Ne yaparsın ? Korkarmıydın ? Hiç bunları düşündünmü ? Bende düşünmemiştim. Aklıma bile gelmemişti.benimde birgün başıma geldi.                                                             Bir sabah uyandım. İlk herşey normal gibiydi. Bir süre sonra kendime geldim. Etrafına baktım . Annem ,babam ve kardeşim yoktu . nereye gitmişlerdi acaba ? Etrafa bakındım. Dışarıya ,sokağa çıktım . Sokaktada kimseler yoktu. Bir süre bakındım. Hiç kimseyi bulamadım. İçime             korku düşmüştü. Korkuyordum. Tüm herkez                        nerdeydi ?ilk rüyadayım sandım ama deyilmişim. Bir süre ne yapacağını bilmedim. Bir taraftan  korkuyordum. Bir taraftan da insanların nerede  olduklarını merak ediyordum. Bazen yalnız  kalmayı isterdim.yalnız kalıp düşünmeyi ,kendi  köşeme çekilip. Bir süre insanlardan uzaklaşmayı.             Ama bu farklı etrafımda kimse kalmamış. Gerçekten tek başına kaldım. Endişeli bir şekilde birşeyler yapmaya ,tüm insanların nereye gittiklerini bulmaya çalıştım. Yoklardı. Kimse kalmamıştı. Bir, iki gün geçmesine rağmen yinede bekliyordum. Acaba geri döneceklermiydi ? Herzaman yok olmazlardı demi.                                 Aklıma takılan tek bir soru takılmıştı. Tüm insanlar nereye kaybolmuşlar ve neden gitmişlerdi.