Dünyan Var Hiçbir Şeyin Yok

Uyanıyorsun ve evde , diğer evlerde , sokakta , caddede hiç bir insan yok. Adım sesi bile yok bomboş hayat. Duygusuz , sessiz , hareketsiz , tek kişi için dönen bir dünya. 6 milyar insanın ardında bıraktığı arabalar , binalar, sokaklar , marketler , eğlence yerleri , vs. çöpler bile sadece sana ait hissi. İstediğin herşeyi yapabiliyorsun istediğin eve girip çıkabiliyorsun , istediğin mekana , istediğin sokağa , caddeye , mahalleye... Her istediğini yiyip içiyorsun giyip çıkartıyorsun. Rezil olma korkusu yok istersen takla at o eskiden insan yığını olan yerlerde , şarkı söyle , bağır çağır kim duyup kim görecekki. Eğlencenin dibine vur istediğin kadar iç istediğin kadar dağıt ortalığı. Ama insan herşeye sahipken nasıl eğlenecekki. Kural yok , zorluk yok , çekingenlik yok , sorumluluk yok , açıkcası normalde canını sıkacak şeyler yok. Ama onlara ihtiyacın var eğlenmek için bile. Hadi kuralları geçtik arkadaş lazım , dost lazım , hiç olmasa bile varlığını hissettiren birinin olması lazım. Yanında hiç kimsen olmadıktan sonra dünya senin olsa ne yazar. Bence tek iyi yanı herşeyi yapabilmek. Ancak onunda artık bir önemi yok. Çekilir bir köşeye bende diğerleri gibi kaybolmayı beklerim.