Labirent
Yalanlarla ne kadar ayakta durabiliriz ki? Peki ya göz göre göre arkadaşımızın canına kıyılmasına sebep olmak, vicdanın bunu kabul eder mi? Hayatta karşımıza çıkabilecek en zor ve en çok sorumluluk gerektiren durumdur bu. Yalanın yanlış olduğunu hepimiz biliriz derken kafamda amalar ses çıkarmaya başlıyor. 'Ben yalan söyleyemem, her şeyi olduğu gibi anlatmam gerekir. Evet evet gidip gerçeği söylemem gerekiyor eminim.' derken başka bir ses bu düşünceme engel olmaya çalışıyor. 'Ama yalandan kaçarken bir insanın canına sebep olmak sana yakışır mı? Bir insanın hayatından olmasına değmez senin doğruluğun. Sanki o olayı hatırlamıyormuşsun gibi davran' sesleri yankılanıyor işte içimde. Bu ikilemin içinde gidip gelirken birden kendimi bu olayın ortasında buluyorum.
Katil olduğumu düşünüyorum. Ama bunun mutlaka bir sebebi vardır. Kimse durduk yere birini öldürmez. Geçerli bir sebebi vardır. Peki hangi sebeple olursa olsun bir insan nasıl öldürülmeyi hak eder? Bu soruyu da cevapsız bırakıp yine empati yapmaya çalışıyorum. Kendimi öldürülen kişinin yerine koyuyorum. 'Çaresiz bir şekilde, gözü dönmüş birisi beni öldürüyor. Ve orada bu olayı gören bir tanık var. Eğer o tanık gerçeği anlatırsa benim katilim cezasını çekecek, hak ettiği şeyi yaşayacak. Olması gereken de bu zaten. Bu durum saklanırsa o adam katil olmaya başka insanları öldürmeye devam edecek. En azından cezasını çeksin benim gibi başka canlar yanmasın.' diye düşünmeye başlıyorum. İşler iyice karışıyor ve bu labirent çıkmaz hale giriyor.
İnsan yaptığı her şeyi bir sebebi ön görerek yapar. O zaman arkadaşımın da katil olması için bir sebebi vardı. Gidip onunla konuşmak beki düşüncelerimi biraz değiştirebilir. Sebebi ne olabilir ki? Bir canı almak için hiç bir sebep doğru değildir zaten. O ölen kişi benim tanıdığım, çok sevdiğim birisi olabilirdi veya bende olabilirdim. Kim olursa olsun katilin cezasını çekmesini her şekilde ister. En zor kısım da tanığa yani bana düşüyor. Benim vicdanım suçlunun ölmesine değil de o öldürülen kişinin olduğu duruma sızlar. Bu yüzden gidip gördüğüm her şeyi olduğu gibi anlatırdım. Evet belki arkadaşımın ölümü var sonucunda ama cezasını çekmeli. Bu dünyada herkes yaptığı şeylerin bedelini mutlaka ödeyecektir.
3. En sevdiğiniz arkadaşınız katil oldu. Suçu kanıtlanırsa asılacak. Yalancı tanıklık yaparsanız kurtulacak. Ne yaparsınız?
Katil olduğumu düşünüyorum. Ama bunun mutlaka bir sebebi vardır. Kimse durduk yere birini öldürmez. Geçerli bir sebebi vardır. Peki hangi sebeple olursa olsun bir insan nasıl öldürülmeyi hak eder? Bu soruyu da cevapsız bırakıp yine empati yapmaya çalışıyorum. Kendimi öldürülen kişinin yerine koyuyorum. 'Çaresiz bir şekilde, gözü dönmüş birisi beni öldürüyor. Ve orada bu olayı gören bir tanık var. Eğer o tanık gerçeği anlatırsa benim katilim cezasını çekecek, hak ettiği şeyi yaşayacak. Olması gereken de bu zaten. Bu durum saklanırsa o adam katil olmaya başka insanları öldürmeye devam edecek. En azından cezasını çeksin benim gibi başka canlar yanmasın.' diye düşünmeye başlıyorum. İşler iyice karışıyor ve bu labirent çıkmaz hale giriyor.
İnsan yaptığı her şeyi bir sebebi ön görerek yapar. O zaman arkadaşımın da katil olması için bir sebebi vardı. Gidip onunla konuşmak beki düşüncelerimi biraz değiştirebilir. Sebebi ne olabilir ki? Bir canı almak için hiç bir sebep doğru değildir zaten. O ölen kişi benim tanıdığım, çok sevdiğim birisi olabilirdi veya bende olabilirdim. Kim olursa olsun katilin cezasını çekmesini her şekilde ister. En zor kısım da tanığa yani bana düşüyor. Benim vicdanım suçlunun ölmesine değil de o öldürülen kişinin olduğu duruma sızlar. Bu yüzden gidip gördüğüm her şeyi olduğu gibi anlatırdım. Evet belki arkadaşımın ölümü var sonucunda ama cezasını çekmeli. Bu dünyada herkes yaptığı şeylerin bedelini mutlaka ödeyecektir.
3. En sevdiğiniz arkadaşınız katil oldu. Suçu kanıtlanırsa asılacak. Yalancı tanıklık yaparsanız kurtulacak. Ne yaparsınız?
Güzel bir kompozisyon olmuş. Konunun cevabını detaylı bir şekilde vermişsin. Noktalamada da kusur yok. Eline sağlık.
YanıtlaSil’ derken başka bir ses bu düşünceme engel olmaya çalışıyor. ‘ Kelimesinde "derken" kelimesinin baş harfini büyük yazmalıydın . Ayrıca "Gidip onunla konuşmak beki düşüncelerimi biraz değiştirebilir. Sebebi ne olabilir ki? Bir canı almak için hiç bir sebep doğru değildir zaten. " cümlesinde birkaç yazım hatan var . Mesela "beki " kelimesini "belki " olarak mı yazmak istedin anlamadım. Ve "hiç bir " kelimesini bitişik yazmalıydın.
YanıtlaSil