Anlamsız Sessizlik

Bir sabah uyandığınızda dünyada tek başımıza kaldığımızı fark edersek.Sizden başka kimse yok. Kendi sessizliğinizde kendinizi dinlemek..

O sabah biraz geç kalktığımın farkına vardım. Genelde beni hep annem kaldırırdı.Yatağımdan doğruldum.Hava soğukluğunu tüm hücrelerime kadar hissettiriyordu yine bu sabah. Annemin kahvaltıyı çoktan hazırladığını düşünerek odamdan çıktım.Yavaş adımlarla mutfağa ilerledim. Evdeki sessizlik tüylerimi ürpertiyordu.Sahi bu sabah dışarısı neden bu kadar sessizdi? Mutfağa girdiğimde ortada yenecek bir kahvaltının olmadığını gördüm. Belki de uyuya dalmıştır diye düşünerek annemin odasına baktım. Annemin olmadığını gördüğümde  nereye gidebileceği konusunda düşünmeye başladım . Belki de küçük bir işi çıkmıştır mantığıyla kendimi avuttum.Okula doğru yürümeye başladım.Sokaklar ıssızdı.İşe yetişmek için uğraşan,uykulu gözlerle okul yolunu tutan çocuklar bugün neredeydiler? Okulun kapısından içeri girdiğimde hala kimseyi görmemiş olmam kısa süreli beynimin durmasına yol açtı. Şimdiye kadar kendimden başka kimseyi görmemiştim ve giderek tedirginliğimin artmasına yol açıyordu. Ağlamak istiyordum, birini bulasıya kadar koşmak, bulduğum kişiye de herkes nerde diye sormak istiyordum.Ne yapacağıma bir türlü karar veremiyorum.Ne yapmalıydım? Olanlara anlam veremiyordum. Korkumun bütün vücudumu ele geçirdiğini hissedebiliyordum.Vücudumu harekete geçirmeye çalıştım.Adeta donakalmıştım.Aklımdan türlü türlü fikirler geçerken sadece etrafa bakmakla yetiniyorum.Eve doğru koşmaya başladım. Sokak aralarına birini görebilme umuduyla bakındım. Eve girmeden önce  ailemi görmenin umudu vardı içimde ."Anne orda mısın?"  Neşeli bir sesle buradayım demesini bekledim.  Eve girdiğim andan itibaren kendimi yine yalnızlığın kollarında hissettim.Aklımı kaybetme noktasına gelmiştim.Sürekli camdan sokağın sessizliğini izliyordum.Madem herkes birdenbire yok olmuştu ben neden tek başıma bu ıssız, sessiz yerde kalmıştım? Bu gün hiç uyanmamayı diledim. Herkesin gittiği yere gitmek annemi bulamak ve ona sarılmak istedim.
Yapmak istediğim her şeyi yapabilirdim. Dünya benimdi adeta. Ama sevdiklerinin yanında olmayınca hiçbir şeyin anlamı yokmuş. Meğer dünya içindeki  sevdiğin  insanlarla güzelmiş.