Aynada Aradığım Benliğim

Aynalar niçin bulunmuştu? Kendimizi daha iyi tanımak için mi,yoksa güzelliğimize doyasıya bakmak için mi?  Düşünsene bir davete gidiyorsun saçın başın dağınık.Herkes sana bakarak gülüyor ama sen neye güldüklerini bilmiyorsun.Ya da fotoğraf çekiyorsun fotoğraftaki topluluktan hangisinin sen olduğunu bilmiyorsun.Ne kadar acayip değil mi?

Her neyse, ayna deyip geçmemeli insan. Bazen en yalnız olduğun anlarda bir arkadaş gibidir ayna .Yeter ki aynaya bakmayı bil.Mesela ben aynaya baktığımda adeta kayboluyorum içinde.Bazen de küçük bir çocuğun, zifiri karanlık odaya kapatıldığında korktuğu gibi korkuyorum kendimden. Nedenini bilmiyorum. Belki de kendimden nefret ettiğimden , belkide hep kendimi sorguladığımdandır. Bilmiyorum. Soruyorum aynadaki aynadaki yansımama; Gerçekten sen, ben misin? Diye. Keşke o da konuşsa .Cevap verse sorularıma.

Çoğu insanlar güzel miyim? Diye vakit geçirirken, ben yalnızca kendimi sorgulamak için geçerim aynanın karşısına. Kendimi iğneden ipliğe süzerim, sorgularım. Bu zamana kadar ne yapıp ne yapmadığımı , ne yapacağımı soruyorum, derdimi anlatıyorum ama cevap vermiyor. Ama olsun beni dinlemesi bile yetiyor bazen.

Gözlerime bakıyorum ve baktıkça adeta gözlerimin içinde kayboluyorum saatlerce. Ancak birkaç tıkırtıyla kendime geliyorum. Kendime geldiğimde bir boşluğa düşmüş gibi hissediyorum ve hiçbir şey hatırlamıyorum. Kendi benliğimi bulmaya çalışıyorum. Ama başaramıyorum. O kara boşluktan kendimi çıkaramıyorum. Bazen daha da saptanıyorum o karanlığa...
Çoğu zamanda bakmak istemiyorum aynaya. Belki de kendimden kaçıyorum, bilmiyorum. Adeta kaçıp uzaklaşmak istiyorum kendimden.

Ama yine de kendi benliğimi kendi tuhaflığımla seviyorum. Aynada kendi benliğimle kaybolmak istiyorum çünkü öyle rahatlıyorum yalnızca. Her ne olursa olsun kendimle barışık olmak istiyorum. Yani demek istediğim aynada yansıyan çoğu zaman bir yansımam çoğu zaman da bir yabancıdır aslında...