Aynalar

Her insan aynadaki yansımasıyla konuşur. Belki sesli değil ama içinden karşısındaki yansıma hakkında fikirlerde bulunur. Bu kişinin kendisi ile alakalıdır.
Düşüncelerini sesli bir şekilde söyleyen kişi ile içinden söyleyen kişi arasında fark var mıdır? Bu soruya farklı cevaplar gelebilir. Bence fark vardır. Yansımasına sesli şekilde fikir belirten kişi kendisi ile ilgili düşünceleri duymaktan çekinmez. Fakat yansımasına içinden, sessiz bir şekilde fikir belirten kişi kendisi ile ilgili düşünceleri kendisi bile duymak istemez. Ki kendisi bile duymak istemezken başkasından duymayı hiç istemez. Bu da kendine olan güvenini azaltır. Aynalarda her zaman kendimizi göremeyiz. Bazen o yansıma yabancı biri gibi gelir. Bu zamanlar genelde moralimizin bozuk olduğu zamanlardır. Her gün seni gösteren o yansıma günün birinde başkasını gösterebilir. Aslında fiziğinde, saçında bir değişiklik yoktur. Fakat yine de başkası gibi durur. Farklı durmasının sebebi bakış açımızdır. Kendimize nasıl baktığımızdır.Ayna ile konuşmamak mümkün değildir. Çünkü ona her baktığımızda içimizden mutlaka bir yorum yaparız. Biz farketmesekte aynalar bizim dostumuzdur. Konuşmadığını düşünsekte aslında aynalar konuşur. Onları biz konuştururuz. Örneğin kendimiz ile ilgili olumsuz bir yorum yaptığımızda bir süre sonra bu fikrimiz olumlu bir şekile bürünürse biz farketmesekte ayna sayesinde olur bu. Bize kendimizin iyi yönlerini gösterir. Bazense tam tersi olur. Aynadaki görüntümüzü beğenirken birden içimize bir kurt düşer ve rahatsız oluruz. İçimize düşen bu kurt aynadır. Yani aynalar bazen dostumuzdur. Bazen ise düşman.
Ama işin asıl garip tarafı aynayı biz kendimize dost veya düşman yaparız. Eğer hep dost kalmak istiyorsanız olumsuz düşüncelerinizden kurulun ve aynalarla dost olun....