Aynalardaki Biz

Aynadakiler aslında biz miyiz? Kendi hissettiklerimiz olduğuna emin misiniz? Onlar gerçekten içten midir? Bize doğrumu söylüyorlar? Onlar aslında biz miyiz yoksa onlar mı?

Ona baktığımızda kendimizi görürüz aslında. Ama o hep yalandan ibarettir. Sadece yansımamızdır. Biz değiliz, bizim duygularımız değil. O aslında bizim istediklerimiz. Ona bakıp gülersen o da bize karşılık olarak güler. Ağladığımızda da bizimle beraber ağlar, dertleşir bizimle. Ama o sadece bizim yaptıklarımızı yapar. İyi bir oyuncudan ibarettir. İçinden gelerek karşılık vermez bize. Biz nasıl olmak istersek o da aynen öyle olur.  Biz makyaj yaparsak o da yapar, çirkin olmak isteyip yapmamak o da o şekilde durmayı seçer. Çünkü bizimle beraber olduğunu göstermek ister. Sadece bize demek istediği şu: "Ben hep seninle beraber ağlayıp, seninle beraber  güleceğin tek dostunum". Ama hepsi yalan. Yalandan ibaret. İki yüzlüdür. Normalde bizim için üzülmez ama üzülmüş gibi yapar. Onunla konuşmayı dene bi.

Sen içinden ne geçirirsen o da aynısını söyler, hep seni onaylar. Bu bir geçiştirme. Seni geçiştirmedir. Aslında seni hiç takmaz, dinliyormuş gibi yapar. Seni çıkarları için kullanır. Sence neden? Nedeni sadece şu, kendini o şekilde görecek, hissedebilecek. Sen o aynanın karşısına geçmessen o olamaz, o diye bir şey olmaz da ondan. Hani insanlar birbirlerini çıkarları için kullanır ya onlarda bizi kullanıyorlar. Kendilerinin varlıklarını gösrerebilmek için.