Ben "O" Değilim

Her aynanın karşısına geçtiğimde farklı bir kimliğe bürünüyorum.Bazen ben "ben" olmasam da, gözler hep aynı kalıyor.Aynı bakıyor...

Aynadaki yansımamla konuşurum.Bazen ağzımla, bazen gözlerimle... Birbirimize bakar dururuz.İçimizde kim bilir ne fırtınalar kopsa da sessizce bakışırız.İlk havaya sessiz alfabeyle kelimeler döken gözler olur...Gözlerim "Ağlama, "der. "Ağlama, sen güçlü birisin. Sen güçlüsün değil mi? Yıkılmazsın... Sarsılmaz kalbin.Ayakta kalır hayallerin.Güçlüsün." dediğinde bakışlarım, bir 'umut kelebeği' konar kalbime. O umut kelebeği kaç gün sonra ölür bilemem... Belki üç gün sonra, belki de yarın... Kimi zaman sırıtarak bakarım aynaya. Kim bilir yine neye sevinmişimdir? Yine nasıl en basit bir şeye mutlu olmuşumdur? Kim bilir yine kime inanmışımdır, kime güvenmişimdir?
Kesin olmayacak duaya amin demişimdir... Onun belirtisi olmuştur bu dudaklarımdaki gülüş. Onun imzasıdır bu, tüm neşesiyle bakan gözler. Onun heyecanıdır bu, kalbimin küt küt atması...

Aynadaki ben... Bazen yabancıdır. O zaman ona bakamam. Acı verir çünkü. Kalbime ağır bir yük kondurur. "O sadece bir yabancı, "derim kendime ve bakışlarımı ondan çeker; ağır adımlarla oradan uzaklaşırım.
Elveda aynadaki yabancı... Hoşgeldin Meryem! Özüne hoşgeldin...