Ben Oraya Ait Değilim

Bugün hayatımın son günüydü. Geride ağlayan gözler bıraktım. Hayallerimi bıraktım. Düzeltilmesi gereken hatalar bıraktım. Hesap bitti. Geri dönüş yok. Artık hesap defterimle baş başayım. Bakalım günah sevap terazisi dedikleri şey benim için neler söyleyecek. Korkuyorum. Dünya ' da korktuğum şey burada başıma geldi. Burada yalnız olacağımı biliyordum ama kabullenmek istememiştim. Artık yalnızım. Acaba beni neler bekliyor ? Cennet mi cehennmem mi ?

Tedirginim. Tek bir kişinin cehenneme gideceğini duydum. Bir korku ürperdi içimde. Ya o kişi bensem ? Tek bir kişiye ait olan o karanlık, ateşlerle kaplı yerde yalnız başima yanıyor olmak ne kadar da korkutucu. Başımdan kaynar sular dökülüyormuş gibi hissediyorum. Sanki toprak beni sıkıştırıyor. Mezarımın içinde boğuluyorum. Bu düşünce beni yiyip bitiriyor. Sakin olmalı, daha ince düşünmeliyim. Yaptıklarım gözlerimin önünden birer birer geçti. Hayır hayır o kişi ben olamam. Evet birçok günah işledim ama dünya hayatını, oradaki insanları , tecavüzcüleri , katilleri, hırsızları, dolandırıcıları düşündükçe bu düşüncelerden sıyrılmaya başlıyorum. Yavaş yavaş ferahladığımı hissediyorum. Sanki toprak beni sıkıştırmaktan vazgeçti. Aksine bana geniş bir alan oluşturdu. Ya da ben öyle hissediyorum. Biliyorum ki o kişi ben değilim. Eğer ben olsaydım bu büyük bir adaletsizlik olurdu. Ve emin olduğum birşey var ki burada adaletsizliğe yer yok.