Bilmezler

Aynadaki görüntü gerçekten ben miyim? Bir ayna hiç konuşmadan gerçekleri nasıl bu kadar yansıtabilir? O görüntünün içinde bir başkası mı var? Bana benzeyen o şey nasıl bu kadar gerçekçi?
Çoğu zaman insanlara anlattığım,"YETER" dedikleri konulara o görüntümü yansıtarak cevap veriyor. Tüm çıplaklığıyla gösteriyor görüntümü. Bazen kaçıyorum aynalardan, insanlara yakalanacağımı bilmeden. Aynalar bazı insanlardan daha çok dinliyor beni. Aynalara karşı bu kadar samimi olabiliyorum. O dinliyor fakat konuşmuyor.Ağzı var dili yok misali. Her kusuru kusursuz yansıtır aynalar.Bazı insanlar bu yüzden kaçar.Gerçekler zor gelir o insanlara. Kabullenmek isteseler bile başaramazlar.Çünkü onlar kusurlarının farkındadır. Mevlana'nın da dediği gibi "Kusur arıyorsan tüm aynalar senin..." Aynalar defterlere benzer. İlk satın aldığında sıradan gelir. Sen yazdıkça ya anı defteri ya günlük yada ders notları olur. Sen yazdıkça adını alır. Aynalar da sen söyledikçe yansıtır. Görüntüme tanıdıktır fakat sorunlarıma yabancı. Benim görüntümü taşır fakat beni tanımaz. Benim anlattığım kadar tanır beni. Kaçarım aynalardan. Tüm insanların bakışı bir küçük aynadan ibaret olduğunu bilmeden. Bazen korkularımı anlatırım aynalara. En büyük korkumun "SESSİZLİK" olduğunu. Çoğu zaman sessizlikten korktuğum için konuşurum aynalarla.
Bilmezler yalnız yaşayanlar, nasıl korku verir sessizlik insana? İnsan nasıl konuşur kendisiyle? Nasıl koşar aynalara? Bir cana hasret, BİLMEZLER.