Cihanda Tek Başıma

Bir sabah kalktım ve kimse yok ne mi yaparım?Her insanın yapacağı gibi korkardım elbette.Ailem,sevdiklerim,arkadaşlarım yok bu bile hayatta kalmamak için bir sebep değil mi ? Kainatta tek başıma kaldım ve kimse yok,ortalık sessiz bu bile insanı korkutmaya yetmez mi ?Düşünsenize bir her sabah kalktığınızda hayat çoktan başlamış insanlar işine gidiyor ama o gün öyle değil kimseler yok...

Yalnızlığı seven birisi olarak bu duruma sevinmem gerekir iken bu durum beni endişelendirdi.Dünyada sadece ben var olacağım dünya benim için dönecek her şey benim için var olmuş gibi.Belli bir süreliğine hayata devam edebilirdim sanırım nasıl olsa her şey benim ayağımın altında karışan yok,emir veren yok.Kanun sensin sanki o zaman.Belli bir süre geçtikten sonra her şeyi doruklarına vardıktan sonra hayatın anlamı kalmayacak çünkü ben her şeyi yapmış olacağım.Hem insanın yalnızlığı da bir yere kadar bir süre sonra sohbet edebileceği bir kişi bir dost ister ama yok herkes bir yerde ama sen orada değilsin.İnsan yanlık kalmak ister bazı zamanlar ama bu yalnızlık bir süreliktir ama sen yalnızsın,hem insanın tek yapamayacağı faaliyetlerde mevcut değil mi ?

Böyle bir şey olsa insan dayanamaz böyle bir şeye psikolojisi bozulur dayanamaz böyle bir şeye kafayı yer ve hayatta var olma sebebi ortadan kalkar.İnsan tek başına yaşamayamaz bence bir süre yaşar ve sonra ya kendine bir şey yapar yada kafayı yer ve hayat onun için biter insan yalnız yaşayamaz.Hayat onun için biter var olmak yada olmamak insan için bir şey ifade etmez.