Gözümüzdeki Gözgü

Hep gerçekleri mi yansıtır aynalar ? yoksa ona benzeyen gerçek mi insanlar ? Anlayıp da anlatamadığım , bir çok sebebim var benim . Kalbim ve beynim arasında kalakaldığım. Karşısına geçtiğimde ona anlatıp kendimi dinlemek gibi bir şey bu iyi kötü güzel çirkin onca şey olmasına rağmen beni her şekilde anlatabilen.

Her yeni günün sabahında kendini bir şekilde gösteren neden mi yoksa bir sebep mi ? Düşünceler,nedenler,sebepler ve karşımda beni bana anlatan gerçekler. Gerçek mi bilmiyorum ama çaresizliğin bir yanı,mutluluğun tek anlamı.

Hayatın bir parçasıymış gibi hep karşımda bulduğum doğrularım ve yanlışlarım arasında kalakaldığım tek şey.Ben ne yapsam aynısını yapıyor ağlasam ağlıyor gülsem gülüyor,ben canlı o cansız ben canım o canan. Hazır can canan demişken ilk sırada hangisi gelirdi.Can mı ? Canan mı ? 

Bence canandı. Çünkü diğer insanlardan hep farklı olmaya çalışırdım. Mesela kendimi üzdüm karşımdaki üzülmesin diye.Kendim ağladım başkaları ağlamasın diye . Hep canan dedim ya ama can mı  demeliydim ? yada başkalarını üzseydim kendim üzülmese miydim? ağlat saydım da ağlamasa mıydım ?   Bu ikilemi hiçbir zaman anlamadım anlayamayacağım.

Can diyende yanılıyor sonunda canan diyende. Hâlâ cevapsız sorular.                                  Kim olmalı insan ? Bayram sabahlarını bekleyen bir çocuk mu yoksa hayalleriyle takvimlerden ayrılan Aralık misali" ayna mı ?" 

Kime inanmalıydı insan aynada gördüğüne mi yoksa bakıp da göremediğine mi ? Dayı'nın bir sözü vardır "ben bu hayatta iki şeye inanırım biri aynaya bakınca gördüğüm iki yukarı bakınca göremediğim." tam olarak işte bu.