İnsanlığın Deneyi

Ben Robert,Amerika'da yaşıyorum. Yıl 2090. İnsanlıkla ilgili yeni şeyler keşfedildi. Bunlardan birisi de "Bir deney yapılacak. Kura ile insanlar seçilecek. Seçilen insanlar ömrünün yarısını uykuda geçirecek. Kurada seçilen kişiler eğer uyumaktan kurtulmak isterlerse tek çare bir organını vermek zorunda kalacaklar." Ben ise normal yaşantıma devam ediyordum."Nasıl olsa kura için beni çağırmazlar,çağırsalar bile bana piyango vurmaz." diyordum. Birkaç gün geçmişti birden bilgisayarıma e-posta geldi. Şaşırmış ve bir o kadar da korkmuştum. E-postayı okumaya başladım.E-postada "Bay Robert ABD olarak başlattığımız 'İNSANLIĞIN DENEYİ'projesine katılacaksınız. Eğer 03.03.2090 tarihindeki kuraya gelmezseniz hapis cezası ile karşılaşacaksınız. İyi günler."Diye bir mesaj geldi. İçimi korku ve heyecan kaplamıştı. Hazırlanmaya başladım.'TARİH 03.03.2090' tarih aklıma geldikçe korkuyordum. Arabama bindim ve deney yapılan kampa doğru yola çıktım. Kampa ulaşmıştım. Ayaklarım geri geri gitmek istiyorlardı ama yapacak birşey yoktu. Malzemelerimi arabada bıraktım belki piyango bana vurmaz diye. Beklenen an geldi kura başladı. Kalbimin ritmi dışarıdan rahatlıkla duyuluyordu. İsimler teker teker açıklandı. Son beş kişi kaldık ve o beş kişiden sadece bir kişi deneye katılacaktı. İsim açıklanıyordu..."BAY ROBERT" ve bu ses duyulduktan sonra Dünyam başıma yıkıldı. Birden bire yanıma iki tane izbandut gibi adamlar belirdi. Üzgün üzgün araba doğru gittik. Eşyalarımı aldım ve kampa yerleştim. İlk başta küçük küçük deneyler yaptılar ama bunlar birşey değildi. Asıl deney dört gün sonraydı. Yanımdaki insanlarla kararlaştırdık ve plan yaptık kaçmak için. Son iki gün... Gece yarısı planı devreye soktuk. Kamp alanını avcumun içi gibi biliyordum. Kaçmaya başladık. Gardiyanların çoğu bu saatlerde nöbette bile uyuyo oluyorlardı. Gece gece ilaç arabası kampa gelir ve ilaçlar bırakırdı. Bu duruma ben bile şaşırmıştım. Gece gece neden ilaç getirilirki. Neyse biz bir gardiyanı bayıltıp silah,kıyafet vb. eşyalarını alacaktık ve öyle de yaptık.(Gardiyan zaten uyuyormuş fazla zorlanmadık.) Ben kıyafetleri giydim diğerleri ise silah ve diğer eşyalarını almıştı. Benim arabaya yaklaşmam kolaydı. Gizlice arabaya bindim. Diğerleri ise saklanamadılar ve çatışmaya başladılar. Araba birden hareket etmeye başladı. Diğerleri arabaya yetişmeye çalışıyorlardı.(Siz burada normal filmlerdeki gibi yetişecekler sanıyosunuz ama burası gerçek hayat...) Az bir ara kalmıştıki yakalandılar. Ben ise kaçıyordum. Artık benim için hayat tekrar başlıyordu. İstediğim oldu. İzimi kaybettirmiştim. Normal yaşantıma biraz anormal olsa da devam ediyordum. Demek ki neymiş bazen iyi gözüken deneyler bile kötü yöne gidebiliyormuş.

Bu arada uyumayı mı yoksa organını vermeyi mi tercih ederdin diye sorarsanız ben oradan boşuna kaçmadım. Hem uyuyayamam hemde organımı veremem. Ama "DALAK" denilen organımı vermeyi tercih ederdim. O organın ismi bile güzel onu seçerdim.