Karar Anı

Bir sabah otururken kırılcak gibi çalan o kapının sesiyle irkildim. Kapıda en yakın arkadaşım duruyordu,hızlı hızlı nefes alıyordu. korkmuştum onun bu halinden.Gözlerimin içine bakıyordu. sanki yardım istiyor gibiydi dileniyordu sanki.

Ne oldu ? diye sormuştum. titrek bir sesle yardımına ihtiyacım var demişti. Aklıma türlü türlü sorular gelmişti mesela zor bir yardımmı yoksa kolaymı benden ne isteyebilirki demiştim. Ve o büyük isteğini söyledi yalancı şahitlik demişti.. Kulaklarım çınlamıştı. benden nasıl böyle birşey isteyebilir ki  demiştim içimden çok kızmıştım ama arkadaşımdı. Acaba karşımda duran bir suçlumu yoksa bir katilmi korkmam gerekiyormuydu? acaba ondan yoksa halen iyi o eski arkadaşımmıydı? kaçmalımıydım? ondan yoksa ona halen eskisi gibi sarılmalımıydım? sonra o cümlesine devam etmişti. Suç işledim dedi çok korkmuştum. ama o arkadaşımdı bırakamazdım yüz üstü, dinlemeye devam ettim. dedi yalancı şahitlik yaparsan  mahkemede ben kurtulurum demişti.. ben ona düşüneceğimi söyleyip kapıyı kapattım. Tekli koltuğa oturdum öylece halının desenine bakıyordum. ve daha önce fark etmediğim ayrıntılarını fark ediyordum. sonra aklıma türlü türlü düşünceler sanki bir uçurumdayım dikeliyordum sınırda yüzüme vuran soğuk rüzgarları hissediyorum atlamak geliyor ama atlayamıyorum. Sonra bir fırtına olan bir boş arazideyim kaçacacak saklanacak yer yok.. Ve o gün geldi. Ben ne yapacağımı düşündüm.

Karar olarak yalan söylemiştim kendime inanamıyordum ama arkadaşımı yüz üstü bırakamazdım. ve onu kurtarmıştım. ve bana koşarak geldi sarıldı. bende ona soğuk bir şekilde sarıldım. artık iç,mde bir buruklukla yaşamaya devam edicektim....