Neden Ben?

Bir sabah günüm tüm sıradanlığıyla kalktım saat epey geç olmuş.Aynı odayı paylaştığım kardeşlerimin odada olmaması ilk başta normal gelmişti. Ta ki evde kimsenin olmadığını fark edinceye kadar içimde kötü bir his olduğunu fark ettiğimde balkonda idim.Her sabah işe giden insanlar yoktu.Daha fazla endişe ediyordum.Nerede bu kadar insan?, her zaman sanayiden makine sesleri gelirdi şimdi ise derin bir sessizlik...                                                    Artık endişe değil tamamen korku sardı vücudumu sokaklarda bir kişi,insan arıyorum evler boş, dükkanlar kapalı sokaklardaki korna sesleri hiçbiri yok sadece yürüyorum bir umut belki biriyle karşılaşırım diye sadece yürüyordum.Kendime sorular sormaya başlamıştım.Neden bu kocaman şehirde sadece ben vardım o kadar insan neredeydi? bu soruları kendime sormaktan vazgeçemiyordum. Bir insan tek başına ne zamana kadar yaşardı ki bunları düşünürken deniz kenarında buldum bir anda dalgaların o güzel sesi kulaklarımda,güneş yavaştan batıyordu ben ise ağlamaktan göz kapaklarım dayanamayacak güçteydi uyusam geçer miydi? uyandığımda hayat kaldığı yerden devam eder miydi? İnsan o korku ile istese de uyuyamazdı ki şuan tek ihtiyacım olan biri ile konuşmak ama kimse yoktu.O zaman anlamıştım ki paranın bir önemi yokmuş insanın en önemli hazinesi,serveti; ailesiymiş,arkadaşlarıymış.İnsanlar olmadan dünya bir hiçmiş           Hiç bilmediğim sokaklarda tek başıma yürüyordum bu kabustan, rüyadan uyanıp gerçek yaşantıma dönmeyi 6 milyar insana ne olduğunu öğrenmek istiyordum.

NOT:(gönlümüz yazdıklarınızı herkes okusun istiyor)