Onunla Hayalimiz Aynı

Çoğu zaman etrafıma baktığımda var olan onca kişiden kaçıp sığındığım ve herşeyimi anlattığımdır aynadaki suretim.
Durup düşündüğüm ve zaman zaman kendimi sorguladığım yerdir aynanın önü. Tüm doğrularımı ,yanlışlarımı, hayalerimi, hayatımı benden daha iyi bilen birisi olmadığı için kendi kendimi sorgularım sadece.Kendi kendime iyi gelmeye çalışırım. Ağlarım, bağırırım,gülerim bakarım o da aynısı, yansımam başka bir benmiş gibi gelir çoğu zaman. Bu aralar aynadaki benle birbirimize oynar olduk resmen. Gülüyoruz ama içten değil, susuyoruz hep. Yapacağı herşey bana bağlı olan yansımamla bile gerçeklerle hareket edemiyorsak yalancımıyız şimdi ikimiz de, yoksa ona yön veren ben miyim yalan? Herneyse görüntümüz yalan olsada hayallerimız aynı onla ve onlar bizim tek doğrularımız. Çoğu zaman tek nokta hayallerimin gerçekleşmesi. Ben ne yaparsam yapiyim bir cam parçasına baktığımda dönüp baktığımda benimle kalan tek şey yansımam. Ve ben buna alıştım. Kolay olmadı belki ama ona bakınca karşımda tek başımayken bana hatırlattığı şey "söz verenler , en yakınların , arkadaşların herkes gider ama tek kalan yine ben olurum . Yani hep kendinle kalırsın geriye "der . Ve her baktığımda bana bunu tekrar tekrar hatırlatmasını seviyorum ben .
Ve ben beni uyaran benimle tek kalan benimle ağlayıp, benimle gülen beni yansımamı seviyorum .