Soğuk Yalnızlık
Sanki gözlerimiz kapalıymış gibi...
Hiçbir yeri göremememiz,kör gibi hiçbir şeyin varlığını anlayamamamız gibi... Sevdiğimizin,ailemizin var olmadığı bir dünya düşünebiliyor musunuz?Ya da şöyle sorayım var olma sebepleriniz olmasaydı ne yapardınız?Tabiki bu çok kötü bir şey fakat bazı insanlar yalnızlığı seçip daha iyi olabileceklerini umuyorlar.Ama bu çok da kolay bir şey değil.Hiç kimsenin hiçbir şeyin olmadığı bir dünya düşünebiliyor musunuz?İşte bu illet şeyin adı yalnızlık...Yalnızlığı bilir misiniz ki yalnızlığı istiyorsunuz?Bütün heryer dolu gözükse de evler bomboş,içindeki insanlar yok bir sen kalmışsın ki herşey kaybolmuş.En önemlisi de ailen.Yalnızlık bir kor gibi bedenine işlediğinde ,ailenin olmaması bu durumu daha da acıtır.İşte yalnız kalmanın en üzücü tarafı da budur...Dünyada kimse yoksa sende yoksun demektir.Sen yoksan kalbin de yoktur,yalnızca çaresizce bakan gözler vardır.Ağlarsın...Ağlarsın,ama sesini duyan kimse de olmayacaktır.Derdini paylaşacağın,içini dökebileceğin kimsenin olmadığını düşün.Sadece düşün...Sonu olan bir dünyada ,sanki sonsuz gibi geçen günlerin neşe kaynağıydı etrafımızdakiler.Onlar olmadığında gülümseyeceğinizi düşünebiliyor musunuz?Hayır. Kocaman bir "HAYIR".
Ve onlar yok...Bomboş sokaklarda sessiz evler var...Neşeyle kahkaha atan masum çocuklar yok.Sen varsın.Ve senin hıçkırıkların bu sokağı inletecek kadar derin...Bu ıssız sokağın duvarları senin yalnız gölgenle dolacak.Yalnızsın.Ve bunu iliklerine kadar tadacaksın.Yalnızlığı tekrar düşün.Düşün ve şükret...
Hiçbir yeri göremememiz,kör gibi hiçbir şeyin varlığını anlayamamamız gibi... Sevdiğimizin,ailemizin var olmadığı bir dünya düşünebiliyor musunuz?Ya da şöyle sorayım var olma sebepleriniz olmasaydı ne yapardınız?Tabiki bu çok kötü bir şey fakat bazı insanlar yalnızlığı seçip daha iyi olabileceklerini umuyorlar.Ama bu çok da kolay bir şey değil.Hiç kimsenin hiçbir şeyin olmadığı bir dünya düşünebiliyor musunuz?İşte bu illet şeyin adı yalnızlık...Yalnızlığı bilir misiniz ki yalnızlığı istiyorsunuz?Bütün heryer dolu gözükse de evler bomboş,içindeki insanlar yok bir sen kalmışsın ki herşey kaybolmuş.En önemlisi de ailen.Yalnızlık bir kor gibi bedenine işlediğinde ,ailenin olmaması bu durumu daha da acıtır.İşte yalnız kalmanın en üzücü tarafı da budur...Dünyada kimse yoksa sende yoksun demektir.Sen yoksan kalbin de yoktur,yalnızca çaresizce bakan gözler vardır.Ağlarsın...Ağlarsın,ama sesini duyan kimse de olmayacaktır.Derdini paylaşacağın,içini dökebileceğin kimsenin olmadığını düşün.Sadece düşün...Sonu olan bir dünyada ,sanki sonsuz gibi geçen günlerin neşe kaynağıydı etrafımızdakiler.Onlar olmadığında gülümseyeceğinizi düşünebiliyor musunuz?Hayır. Kocaman bir "HAYIR".
Ve onlar yok...Bomboş sokaklarda sessiz evler var...Neşeyle kahkaha atan masum çocuklar yok.Sen varsın.Ve senin hıçkırıkların bu sokağı inletecek kadar derin...Bu ıssız sokağın duvarları senin yalnız gölgenle dolacak.Yalnızsın.Ve bunu iliklerine kadar tadacaksın.Yalnızlığı tekrar düşün.Düşün ve şükret...
"İçindeki insanlar yok" cümlesi hariç herşeyi çok beğendim. Emeğine sağlık.
YanıtlaSilHer şeyin bir sebebi vardır, her başlangıcın bir sonu olduğu gibi.
YanıtlaSilVe insan yalnız kalmak istiyorsa, gözlerini kapatması yeter bazen.
'' Kapat gözlerini,
Seni görenler dağılsın. '' der şarkı.
''görememiz-anlayamamamız''! kelimelerinin dışında herhangi bir yazım hatası görmedim.Çok güzel bir yazı olmuş.Güzel ifade etmişsin kendini.Çok beğendim.Son cümlen de tam yerinde olmuş.Tebrik ederim Sevdiceğim.:)
YanıtlaSilYalnızlığı kim bilir ki? Evsizler,ailesi olmayanlar,arkadaşı olmayanlar... Ama bil ki sen yalnız değilsin. ?
YanıtlaSilYanlızlık bazen insanın tek sığınağı olabilir. Ama bu kadar yanlızlık çok fazladır. Bu yüzden cümlelerine katılıyorum. Güzel çalışma olmuş . Tebrikler
YanıtlaSilBazı yazılarda konu bütünlüğü yok.Senin böyle bir şey yok güzel olmuş.
YanıtlaSil