Tercih

                                     Bir sabah kalktınız ve dünya boşalmış,altı milyar insan kaybolmuş. İnsan önce bir düşünür "bu insanlar,canlılar nerede?" diye. Uzun bir süre arayış içinde olur. İnsan arar,canlı arar. Fakat artık çaresiz kalır. Sorularına yanıt bulamaz. Düşüncelerinin git gide kendisine zarar verdiğinin farkına varır ve tercih yapar artık.

      Ya ölüm ya da yalnızlık. O an ölüm, yalnızlıktan daha cazip gelir insana. Çünkü, yalnızlık zor ve düşündürücü bir tercihdir. Peki ya ölüm? Ölüm sorularına cevap, korkularına ilaç mıdır? ASLA! İnsanlar bilmezki ölümde bir yalnızlıktır.Aslında bilmemek değil kabul etmemektir. Ölüm düşüncelerin sonu değil, yeni bir başlangıçtır. Bu hayatta doğruların kaderidir yalnızlık. Cahit Sıtkı ne de güzel söylemiş:

Can yoldaşın olmazsa olmasın                           

Yalnızım diye hayıflanmayasın,

Eğilmiş üstüne gökyüzü masmavi  

Bir anne şefkatine müsavi.                                                            

Üç adım ötede deniz                                                                    

Dosttur, ne öfkesi ne durgunluğu sebepsiz.                                  

Bir derdin varsa açabilirsin ağaçlara                                            

Ağaç yaprak verir, sır vermez rüzgara                                        

Ve kış yaz,                                                                                  

Dalda kuş eksik olmaz

Dağ başında duman                                                                     

Yalnızlık nedir göreceksin öldüğün zaman.

Evrende, Güneş yalnızda olsa etrafa ışık saçıyor. Kargalar sürüyle uçsada, kartallar yalnız uçuyor. Artık sevmeyi, sevilmeyi, üzülmeyi değil; yalnızlığı öğrenmeliyiz. Çünkü zor zamanlarda en çok ona ihtiyaç duyacağız.