Umarım Affedilirim...

Bu sabah cumartesi yani en mutlu olduğum sabahlardan bir tanesi.Uyandım ama hala yatakta bir sağa bir sola dönüp duruyorum.Ardından telefonumdan saate baktım saat 12 olmuş . Kalktım.Evde in cin top oynuyor.Hiç ses yok .Oysaki bu saatlerde ya televizyon çalışır yada annemler oturma odasındadır .Neyse elimi yüzümü yıkadım.Oturma odasına geçtim .Kimse yok.Kalktım mutfağa gittim.Kendime çay demledim ,tost yaptım .Bunları yedim .Üstünden yarım saat geçti . Yine kimse yok.Allah allah !Annem kardeşlerim yine yok.Aşağıya indim .Dedemlere gittim zili çaldım ,kimse yok Amcamlara gittim ,zili çaldım ,kimse yok .Sonra baktım bütün arabalar yerinde .Nereye gittiler acaba?.Sonra mahallede yürümek istedim .Bir gariplik var.Evlerde kimse yok.Halbuki yazın bu saatlerde herkes evinde olurdu.Yürüdüm yürüdü yine kimse yok.Korkmaya başladım.Yeniden eve döndüm.Düşünmeye başladım acaba nerede bu insanlar? Sonra aklıma arabaya atlayıp gitmek geldi .Biraz ilerledim .Yolda da durum aynı .Evlerde kimse yok ,dükkanların hepsi kapalı,yollarda arabalar yok.Artık iyice korkmaya başladım.Eve döndüm.Hava kararmaya başladı .Oturdum beklemeye başladım .Artık televizyonda çalışmıyor.Sonra aniden elektrikler kesildi .Korku tavan! Pencereden baktım her yer karanlık.Sonra yatağıma yattım uyumaya çalıştım. Sabaha kadar uyuyamadım .Hava aydınlandı .Kalktım lavaboya gittim ,elimi yüzümü yıkamaya gittim ,sularda kesilmiş.Sonra aniden içeriden bir ses duydum. Ah sonunda dedim. gittim baktım .Ama büyük bir hüsran yaşadım.Davetsiz misafirim bir kediymiş .Gece pencereyi açık unutmuşum.Kedide gitti ve yine yalnızım.Artık suyum yok yiyecek bir şeyim kalmadı.Hırsızlığada başladım .Dükkanların camlarını kırıp su ve yiyecek çalıyorum.Dört beş günümü böyle geçirdim.Ailemi özlemeye başladım.Acaba neredeler ?Tüm bu insanlar nereye gitmiş olabilir?.Bir gecede nereye kayboldular?Halüsinasyonlar görmeye başladım.Annemi görüyorum ,kardeşlerimi görüyorum,mahallenin dedikoducu teyzesi Havva teyzeyi bile görüyorum.Herhalde çıldırmaya başlıyorum.Bir iki gün sonra bu halüsinasyonlar artmaya başladı.Krizler başladı , ağlama krizleri,gülme krizleri gitgide artmaya başladı.Olayın üstünden üç hafta geçti.Artık bu yalnızlıktan sıkıldım. Dayanamıyorum. Bu boşluğun içinde ben niye yaşıyorum ki? Uçurumun kenarındayım .Gidip annemin haplarının hepsini çıkarttım ve ağlaya ağlaya hepsini attım.Tüm hayatım boyunca yaptığım bütün kötülükler.işlediğim bütün günahlar gözümün önünden geçiyor.Ardından bir bulantı ve terleme geldi Ağlayarak içimden af diledim herkesten .Umarım beni biryerlerden duyarlar ve beni affederler.Umarım