Vicdan Muhasebesi

Kafamın içinde dönüp duran iki cümleyi ne susturabiliyordum ne de cevabını verebiliyordum."Kurtarmayıp ömür boyu acısını içimde tanımak mı?" yoksa her gece bir yastık gibi kafamı koyduğum vicdanıma çiviler çakıp ıstıraplı günler geçirmek mi? Anlaşılan her şekilde yanlış yazılmıştı kaderime.O yoldan da gitsem bu yoldan da gitsem her türlü yanacaktım.Bir gün gelip neden kurtardın derse ne yapacaktım.Sınavların büyüğü denk gelmişti bana.Peki ya onu da bu sınava mahkum etmek hakkım mıydı? Hayatımın her adımında Hakkın rızasını kaybetmemeye çalıştım.İlk defa kararlar aldığımı hissettim.Bu karar benim miydi? Vicdanın atışı dolaşırken her zerremde bir karar vermem gerekiyordu.Kararımı özgürlükten yana kullandım.Onu vicdanına mahkum etmemeyi seçtim.Kendi vicdanıma bir ömür malzeme çıkarıp onun vicdanını rahatlattım, özgür bıraktım.Verdiğim karar doğru muydu? Kime göre, neye göre? Tek bir şey biliyorum o da onun adına huzuru seçtiğimdir.Benim için çok zordu ipten indirip ölü bedenini yıkamak, namazının kılınışını izlemek ve içimde hiç geçmeyecek acılar açmakçok zor.Ben onun özgürlüğünü seçtim, kendimi hapsettim.Ah be dostum! Keşke bir rüya olsaydı da uyansaydım bu ızdıraptan.Halbuki ne kadar da uzak görünüyordu bu yaşananlar.Değil başka birinde görmek, rüyamızda görsek inanır mıydık? İmtihan bu ya, olmazlar olur gitmezler gider, kalmazlar kalır... Kalamam senden sonra demiştim ama bak burdayım mezarını  başında.