Yalan Hayat Kurtarmaz

Yalancılık çok kötü bir huydur; er geç ortaya çıkar ve yapanı güç durumda bırakır. Boşuna söylememişler; "Yalancının mumu yatsıya kadar yanar" diye. Bazı insanlar kötü bir huy olduklarını bildikleri halde yalan söylemekten zevk duyarlar. Öyle ki, yalan söylemek onlar için yeme - içme gibi alışılagelmiş tabî bir şeydir. Bu insanların çevrede bir tek adları vardır: "Yalancı!" Onlar bol keseden yalan söyleye dursunlar, çevrelerindekilerin kendilerine kıs kıs güldüğünün farkında dahi değillerdir. Garip bir aldanış ve vurdumduymazlık içinde bu kötü huylarına devam ederler.

Çevresindekiler onun hiçbir yalanına kanmasa da, çoğu kez bunu yüzüne vurmaz ve inanmış gözükürler. Ancak, yalancı da bir insandır. İnsanın adı bir kere yalancıya çıktıysa, hiçbir sözüne inanılmaz. Ne kendisine, ne de sözüne değer verilir. Bu hal, yalancıya giderilmesi imkânsız zararlar verebilir. Kendimizi böyle durumlara düşürmek istemiyorsak, hiçbir şekilde yalan söylememeye calismaliyiz eger yalanla yasiycak bi arkadasim olucagina şerefiyle veda eden bi arkadasim olur ve iste bu arkadas icin herseye deger yalanci şahitlik insanlarin haklarini yemekten baska birsey degildir."YALANIN İYİSİ KÖTÜSÜ YOKTUR."