Yanlız Ben

 Bazen insanlar kendini yanlız hisseder.Ya içinde bulundukları durum bunu gerektirir.Ya da bazı insanlar bu duruma iter.Bir gün birisi size gelip"Bir sabah kalktın,dünya boşalmış.6 milyon insan kaybolmuş.Yanlız sen varsın ne yapardın?" deseler güler geçerdim.

 Tabiki başıma geleceklerden habersizdim.Bir sabah uyandım ve beni uyandıran annem yoktu.Odamda tektim.Gece birlikte uyuduğum ablam da yoktu.Olayın şokunu uzun süre üstümden atamadım.Dışarının güzel güneşi, cıvıl cıvıl kuşlarının sesi artık huzur vermiyordu.Biraz daha caddeye doğru çıktığımda artık o haz etmediğim araba sesleri de yoktu.Belki birilerini görürüm umuduyla devam ettim ama ilerledikçe umudum azalıyordu.Artık sevmediğim insanları bile özler gibiydim.Gerçekten insan kaybetince kıymetini anlıyor bazı şeylerin.Yürüyerek farketmeden deniz kenarına gitmiştim.Artık gözlerimden yaşlar iniyordu.Denize doğru bağırmak istedim ama yapamadım biliyordum deniz de bana kusacaktı nefretini.Arkamdaki banka oturdum.Kafamdan da sorular geçiyordu.Bunların sorumlusunu kendim olduğunu düşünmekten beynimi yiyecektim.Belki de yaptığım yanlışlıkların tedirginliğiydi.Hayatın koşuşturması beni fazla yormuş olmalı ki yaptığım hataları düşünmeye fırsatım olmamış.Şu zaman diliminde hayatımda yaşadığım zamanlar gözümün önünden geçiyordu.Bazı zamanlarımda yaptığım hatalar dolayısıyla üzgündüm.Bazılarında ise o güzel insanlarla yaşadığım zaman beni mutlu ediyordu.Eve döndüm ve öylece eve baktım.

Anladım ki hayatta sevmediğim insanlar bile olsa yanlız yaşanmıyor.