Yansımam

 Gün boyunca kendimle konuşuyorum ve bunu çoğu zaman ayna karşısında yapıyorum . Karşımdaki yansımanın benimle hiçbir alakası olmadığını düşünüyorum.

Banyo aynası veya koridor aynası onlar beni keşfettiler galiba ... Ben içimdeki yeni beni çıkardım ortaya.Bazen öyle anlar geliyorki konuşacak dertleşecek birini arıyor insan o anlarda genellikle aynadaki yansımam ile konuşuyorum. Sanki o beni anlıyormuş gibi geliyor. Günün her dakikasında aynı duyguya sahip değilizdir. Bir saat önce gülerken bir saat sonra ağlayabiliriz işte tam o duygu karmaşasının yaşandığı zamanlar yanlızlığın ta kendisidir. Kimse seni anlayamaz ancak insan kendi kendini anlayabilir... Aynadaki yansımamla konuşurken içimden başka bir feza çıkıyor.Bir şeyler var aynı kişi değiliz;ben o değilim o ben değil.Günün her dakikası gülen bir insan olarak farklı kişiliklerim yansıyor aynaya. Ama işte şunu unutuyorum o sadece bir yansıma;ama insan unutmak istiyor bazen...

Aynalar çok iyi bir arkadaştır bence, kendini yansıtmasını bilene. Şunu söylemeliyimki kendimi dışarı dünyaya aktaramadığımı anladım, evet samimiyim ama içimdeki ben samimi değil öyle her şeye gülüp geçemiyor işte...