Yeni Bir Dünya

İnsanın hayatta olmaz dediği şeyler vardır bazen akıl ermeyeceği  insanın düşnünce mantığının almadığı yüzüne söylemesn de içinden " delirmiş bu" diyeceği  şeyler.Halbu ki onlarda olabiliyor bazen .Biri bana çıksa bir gün uyanıcaksın ve kimse olmicak dese inanamazdım he he der dalga gecerdim hatta ama nerden bilebilirm ki öyle olabileceğini .                                                                                                                                               Bir gün olur insan ne yapacağını bilemez ya işte ben o anın içindeydim bir sabah uyandım ve kimse yoktu yanm da evi dolandım halamgile babanemgile baktım hiç kimse yok tu şaşırdım hepsi bi anda nere gidebilir diye .Sonra telefonla aradım fakat herkezin telefonu çalıyor ama bakan yoktu en son bütün rehberi aradım sanırım ama boşa çünkü cevap veren bir insan çıkmadı karşıma önce sakindim ama snra bir korku çöktü içime heyecanlandım ve olabilecekleri düşündüm herşey bir film rulosu gibi geçti gözümün önündrn .Korkuyodum hem de çok . Aklıma tuhaf tuhaf şeyler geliyordu başka bi şehre gitmek ülkeleri gezmek ama oda olmadı cnkü bir uçağı uçurcak pilot bir otobüsü şehir dışına götürecek şoför hiç biri yoktu .Ağladım önce biraz .Annemi babamı özledim sanki onları merak ediyordum acaba neredeler diye .Sonra  biraz daha düşndüm iyi taraftan bakmaya çalştım ve düşündükçe çok güzl evleri gezmek içine girmek yumuşak yataklarda uyumak geldi aklıma herşey güzl olucak dıyodum kendi kendime bütün dünya benim diyodum  .Sonra kendi kendime saçmalıyorum dedim ve hasta olsam doktor yok TV izlicek olsam film çekicek bir yönetmen oyuncu yok eylencek olsam bir arkadaş ve en önemlisi ailem yoktu .Keşke onlar bari olsa dedim kendi kendime yine onlarda olsa canım sıkılmaz  belki diye düşünüyodum ama yoktular maalesef .                                                                                                                                  Oturdum düşünüyodum keşkelere başladım annemi babamı üzmeseydim ablamı kırmasaydım insanları azarlamasaydım babaneme sürkli saf sokmasaydım kardeşimle kavga etmeseydim hatta o salak bulduğum erkekleri bile kandırıp kandırıp bırakmasaydım demeye başladım .İşlediğim günahlar kılmadıgım namazlar geliyordu hep aklıma .pişman oluyordum artık .insansız bir dünya  camı çatlamış rengi olmayan bir televizyon gibiydi .Hiç bir şeye olmaz denemek lazımmış olabiliyormuş. Yaşadıklarımı bir gerçekti ve şuan yalnızım yapa yalnız hayatın en acımasız halindeyim .şimdi çevremize bir daha bakın bence kızsanda üzülsen de yaşanak çok güzel şeyler var. Pişman olucan keşke dicen seyleri iki kez düşün de yap sonra aklına gelince kafayı yiyo insan .Hayat her şeye rağmen devam ediyor ve ben hala yaşıyorum.