Kadına Şiddet

Pelin henüz 16 yaşındaydı. Hayat sakin geçiyordu. Okulla ev arasında gidip geliyordu. Biraz içine kapanıktı. Kimseyle pek konuşmazdı. Ufak bir arkadaş çevresi vardı. Onlara karşı da hep sevecendi. Ama bunların hepsi dışardan öyle görünüyordu. Evde olanlardan kimsenin haberi yoktu. Babasının eve hergün içkili geldiğinden ve annesini dövdüğünden haberleri yoktu. Pelin'in babası pek çalışmazdı. Bazen çalışır kazandığı paraya içerdi. Para bulamadığı zaman annesinin kazandığı paraya dikerdi gözlerini. Her içtiginde ise annesini döverdi.

Pelin annesine cok üzülüyodu. Hergün sabah erken işe giderdi annesi. Sabahtan akşama kadar onun bunun evini temizler, birde babasının kahrını çekerdi. Pelin'in anneannesi ve dedesi hayatta değildi. Kimsesi yoktu annesinin. Birtek Pelin'i vardı. Zaten bütün bu işkencelere onun için katlanıyordu. Pelin için. Onun okumasını çok istiyordu. Okuyup meslek sahibi olduğu günleri hayal ederdi. Ama olmadı. Pelin okuldan eve gelirken evinin önünde polis ve ambulans gördü. Koşarak eve geldi. "Ne olur" dedi "ne olur düşündüğüm şey olmasın anneme birsey olmasin bugun işe gitmiycekti". İçeri girdiğinde Pelin yıkıldı. Annesi bilmem kaç yeriden bıçaklanmıştı. Her kadın gibi o da susturulmuştu. Her kadın gibi o da verdigi yaşam mücadelesini kaybetmişti.

Aradan nerdeyse bir ay geçmişti. Bu bir ay içinde çok sey değişti. Pelin bir yetimhanede kalmaya başladı. Zaten konuşmayan Pelin iyice içine kapandı. Kimseyle konuşmaz oldu. Artık kendini tamamen yalnız hissediyordu. Babası ise yakalanmış ama hak ettiği ceza verilmemişti.  Yine bir ceza indirimi yapılmıştı.Yine bir adaletsizlik yapılmıştı. Nerdeydi adalet. Pelin gibi binlerce cocuğu annesiz bırakan kadınlarımızın nerdeydi adaleti. Yine yoktu tabi. Yine yine yine. Buraya adaletle ilgili bir şeyler yazmak isterdim. Ama malesef yazamıyorum. Çünkü kadına şidddetle ilgili  hala ortada bir adalet göremiyorum.