ÖNEMLİ BİR EĞİTİM: AHLÂK
Alper adında şımarık mı şımarık, yaramaz mı yaramaz bir çocuk vardı.Ailesi, o ne isterse yerine getirmiş, tüm maddi olanakları sağlamıştı.En iyi okulda okutup,en iyi şartlarda yaşamasına zemin hazırlamıştı.Onlar,Alper'e her şeyi verdiklerini sanıyorlardı ama yanılıyorlardı.Alper, bu zenginliğin içinde kendini kaybetmiş,sadece parasına güvenen biri olmuştu.Fakirleri hor gören,küçük gören ve saygısız bir çocuk olmuştu.Anne ve babasının ona sağladığı onlarca olanağa teşekkür bile etmiyor, hep daha fazlasını isteyip elindekinin kıymetini bilmiyordu.Arkadaşlarıyla olan tutumu da pek olumlu değildi.Onların giydiği kalitesiz marka kıyafetlere gülüyordu.Ama bilmiyordu ki önemli olanın kıyafet değil,içindeki karakter olduğunu.Bunun gibi birçok aşağılayıcı,hor görücü tavırlara sahipti ki, bu yüzden de onu seven hiç kimse yoktu.Onun yaptığı zengin ve fakir ayrımı çok büyük bir saygısızlık örneğiydi.İşte tüm bu sağlanan maddi olanaklar Alper'in kişiliğini olumsuz etkilemişti.Ailesi ona sadece maddi olanak sağlamış, saygı ve sevgi gibi manevi duyguları verememişti.
Aradan yıllar geçmişti.Alper büyümüş, evlenmiş ve bir de çocuğu olmuştu.Alper de tıpkı anne ve babasının ona yaptığı gibi elde ettiği maddi kazancını oğlunun emrine sunmuştu.Onun da unuttuğu önemli bir mesele vardı.Saygı,sevgi,ahlak.O da anne ve babasının hatasını yapmıştı ve sonu da kendisinde olduğu gibi kötü olmuştu.Oğlu Mehmet de tıpkı babasının yaptığı gibi yapmıştı.O da kendini bu kör kuyuya kaptırmıştı.Saygısız,bencil, ve kibirli olan Mehmet de, babası küçükken anne ve babasına nasıl davrandıysa aynı davranışı babasına göstermişti.Aslında hata en başından beri Alper'in anne ve babasındaydı.Alper,onlardan nasıl gördüyse o da gördüğünü uygulamıştı. Peki sorun ne miydi? Çocuklarımıza, gereken saygı ve sevgi gibi kavramları verememekti. Onlara iyi bir kişilik,iyi bir karakter kazandıramamaktı.Her şeyin para olmadığını,maneviyatın ondan daha değerli ve önemli olduğunu vurgulayamamaktı.Adamlığın parayla alınamadığını,insanlık ve karakter meselesi olduğunu söyleyememekti.
Aradan yıllar geçmişti.Alper büyümüş, evlenmiş ve bir de çocuğu olmuştu.Alper de tıpkı anne ve babasının ona yaptığı gibi elde ettiği maddi kazancını oğlunun emrine sunmuştu.Onun da unuttuğu önemli bir mesele vardı.Saygı,sevgi,ahlak.O da anne ve babasının hatasını yapmıştı ve sonu da kendisinde olduğu gibi kötü olmuştu.Oğlu Mehmet de tıpkı babasının yaptığı gibi yapmıştı.O da kendini bu kör kuyuya kaptırmıştı.Saygısız,bencil, ve kibirli olan Mehmet de, babası küçükken anne ve babasına nasıl davrandıysa aynı davranışı babasına göstermişti.Aslında hata en başından beri Alper'in anne ve babasındaydı.Alper,onlardan nasıl gördüyse o da gördüğünü uygulamıştı. Peki sorun ne miydi? Çocuklarımıza, gereken saygı ve sevgi gibi kavramları verememekti. Onlara iyi bir kişilik,iyi bir karakter kazandıramamaktı.Her şeyin para olmadığını,maneviyatın ondan daha değerli ve önemli olduğunu vurgulayamamaktı.Adamlığın parayla alınamadığını,insanlık ve karakter meselesi olduğunu söyleyememekti.
Yorumlar
Yorum Gönder