Sevgisizlik

Yine herzaman uyandıdığı saatti.Yüzünü yıkadı,birşeyler atıştırarak evden çıktı.Onun için aynı günlerden bi tanesiydi.Aynı saatte geçen otobüse bindi.Her zaman sanki onun için ayrılmış koltuğa oturdu.Farklı olan birşey varsa o da otobüsün şöförüydü ama onun dikkatini çekmeye yetmezdi.Aynı yerde indi.Çiçekçi dükkanı onu bekliyordu.Kapısı açtı ve rengarenk çiçeklerin olduğu,mis kokulu yerdeydi.O bilmesede bugün biraz farklıydı.Küçük bir çocuk geldi.Anneler günüydu;annesine olan sevgisinden bahsetti.Bir an kendisini düşündü; o artık çicekleri bile sevmeyi unutmuştu.En son ne zaman birine onu sevdiğini söylediğini hatırlamıyordu bile.Adeta sevgisizlik içini kaplamıştı.Kendisi için birşeyler yapmalıydı.Biraz zaman geçti ve o zaman anladı;SEVGİSİZLİK DİYE BİRŞEY YOKTU,SEVGİYİ HİSSEDEMEME VARDI.