Karşılıksız Sevgi

Yaşlı kadın ağır adımlarla yarı aydınlık bir sokakta ilerliyordu. Bankada sıra beklememek için evden erken çıkmıştı. Beyninde sürekli alıcağı emekli maaşını düşünüyordu. Elektrik faturası, ev kirası, su faturası vardı. Bunları ödeyip bir an önce aklından çıkarmak istiyordu.                                  İlerdeki evin yanından bir ses duydu. Oraya doğru ilerledi. Evin yanında, yere oturmuş, dizlerini karnına doğru çekmiş bir çocuk, öylece duruyordu. Yaşlı kadın biraz daha yaklaştı. O çocuğa iyice baktı. Sanki ufacık yüreğinde hayatın bütün acıları birikmiş, o yüzden kendinden büyük hale gelmişti. Küçücük dudaklarında nice söyleyemeyip yuttuğu, yuttuktan sonra da nefsine hakim olmak için dudaklarını ısırmış bir hal vardı. Ya o gözleri, gökyüzü kadar mavi ve gökyüzü kadar doluydu. Boşaltmak için sadece bir sebep bekliyordu. Saçları da dünyanın karmaşası gibi dağınıktı. Elleri ise güneşin dünyayı ısıttığı kadar sıcak ama bir kum tanesini tutamayacak kadar küçüktü. Eski giysileri içinde hala hayattan bir umut bekliyordu. Yaşlı kadın bu gördüklerine nasıl bir anlam yükliyeceğini bilemedi. Küçük çocuğun yanına oturdu.                                      "Tatlım senin evin yok mu? Bu halde burada ne işin var? Çocuk:                                                "Teyze ben Allah'tan ev isteyecek kadar büyük bir dua edemem." Yaşlı kadın:                 "Neden ki yavrum, dua etmesinde ne var?" Çocuk:"Sorun dua etmesinde değil teyze, sorun ya dua kabul olursa." Yaşlı kadın:" Kabul olursa ne güzel olur." Çocuk:" Hayır, kabul olursa ben çok mutlu olurum. Herşeye sahipmiş gibi görürüm kendimi. Nefsin bir an olsa çok sevinir. Ama ben asıl mutluluğu unuturum. Rabbimle birlikte geçirmeyi. Asıl bunu unutursam çok üzülürüm." Yaşlı kadın:" Ama Allah her zaman seninledir."  Çocuk:" O benimle olur ama ben onu hatırlamayınca bir önemi kalır mı?" Yaşlı kadın bu cümleden sonra sorularının cevabını aldı. Ama çocuğu da böyle bırakmak istemiyordu. Belki az sonra çekeceği maaşınla elektrik faturasını yatırmayıp, ev kirasını vermeyip alacağı birkaç kuruşla bu çocuğa bir giysi, bir çift ayakkabı alabilirdi. Ya da karnını güzelce doyurup sevinmesini sağlayabilirdi. Ama az önceki cevaplardan sonra bu geçiciydi. Yaşlı kadın da ona bir anlık değil bir ömür boyu kullanacağı bir şey verdi. Sadece çocuğa gülümsedi. Sadece...




 

Yorumlar

Popüler Yayınlar