KÜÇÜK ADAMIM

Bir küçük adam varmış mazide kalan şimdilerde büyümüş olan …  İşte o küçük adam benim için hala öyle hiç büyümedi . Boyu bir metreden kısa iken düşünce yaşı çoktan o sınırı aşmıştı . Hayal ederek ilerledi , hayallerini hedef olarak belirledi ; ve Allah’ a şükürler olsun ki ne hayal ettiyse oldu. Kendini bildi bileli bir aşk ile kavrulmuş yanıyordu. Neydi neye yanıyordu anlaması çok geç olmadı. On iki yaşındaydı onu yakan bu ateşin vatan aşkı olduğunu anladığında yaşama karşı mücadelesinin anlamını öğrenmişti. Gayrı yolu belli, sonu belliydi; asker olacaktı o küçük adam; o gün on yaş daha büyüdü. Sınavlara girdi, puanını aldı, her şey hayal ettiği gibiydi. Asker olması için hiçbir engel gözükmüyordu lakin olmadı. Torpili yok muştu küçük adamın, torpili olsaydı olur muştu. O günden sonra yeni hayaller kurdu. Birkaç ay sonra babası vefat etti. Küçük adam omuzlarına aldığı bu ağır yükle daha da büyüdü. Okudu, çalıştı, çabaladı ve başardı. Dedim ya; hayalleri vardı diye. İşte onlar ulaştığı zaferleri oldu. O büyüyen adam şimdi Milli Savunma Bakanı ve ben onu şimdi aşkı için hazırlıyorum. Gömleğini ellerimle ütüledim, kahvaltıyı hazırladım birazdan gelir; asla geç kalmaz kendileri zaten hep der : ‘’Şu hayattaki tek gayem aileme sahip çıkmak, ailem benim vatanım. ‘’ diye.