Yeniden Öğrenmek

Herkes sevebilir mi insanları , doğayı ... En önemlisi de kendini ? Sevmek zordur , karşılık  beklemeden  sevmek gerekir sevgiyi tam anlamıyla yaşamak için . Bazı insanlar sevemez mesela ya da sevmekten korkar ve gün geçtikçe uzaklaşır asıl sevdiklerinden . Artık bilemez olur insan neyi , kimi sevdiğini .

İşte onun hikayesi de bu . O sevmekle savaşıyordu. Ve sevgiye yenik düşmekten korkuyordu.

Güneş, daha gencecik bir kız . Çocukluğunda neşeli, güçlü , insanlara karşı öyle güzel duygular besleyen bir kızdı ki. Her şeyi karşılıksız seven , gözleri ışıl ışıl bir kızdı o . Dışarı çıkmayı , sokakta akşama kadar oynamayı seven , sürekli gülümseyen bir kızdı.

 

Güneş, bir gün akşam evde bayıldı. Ailesi hemen ambulans çağırdı . Hastanede Güneş'in kalp hastası olduğunu öğrendiler. Güneş , bir kaç kez okulda da bayılmıştı . Ama ailesine bir şey söylememişti. Doktor , ailesine '' Güneş'in çok hasta olduğu ve acilen bir kalbe ihtiyacı olduğunu söyledi . Ailesi bu durum karşısında çok üzülüyorlardı . Uyumlu bir kalbi nereden bulacaklarını bilemiyorlardı. Doktor Güneş'e uygun bir kalbi bulmanın haftalar, aylar belkide yıllar alabileceğini  söyledi . Peki bu durumu Güneş'e nasıl açıklayacaklardı. Güneş , ne olduğunu , neden hala eve dönmediklerini merak ediyordu. Annesine '' Anne neden hala buradayız? Ben hastaneleri sevmiyorum biliyorsun . Artık evimize gidelim . '' dedi . Annesi  '' Doktor biraz daha kalman gerektiğini söyledi kızım. '' dedi. Güneş '' Peki neden ? '' diye sordu . Annesi cevap veremedi . Ne diyebilirdi ki. Annesi '' Ben biraz dışarıya çıkayım '' dedi. Dışarıda gözyaşlarını tutamadı ve ağlamaya başladı . Güneş dışarıda anne ve babasının konuştuklarını duyunca dışarıya onların yanına gitmek için kalktı. Kapıya yaklaştığında konuşmalar daha da netleşmişti . Babası , Güneş'in annesine doktor bir kaç tahlil yapmak için Güneş'ten kan alacağını söylüyordu. Annesi ağlayarak '' Ne yapacağız , durumu bir an önce Güneş'e açıklamamız gerekiyor Neden hala eve dönmediğimizi soruyor daha fazla oyalayamayız '' dedi . Güneş bunları duyunca neler olduğunu anlamak için koridora çıktı. Annesi ve babasına telaşlı ve meraklı bir sesle '' Neler oluyor. Bana neyi söylemeniz gerekiyor ? '' diye sordu. Annesi ve babası birbirlerine baktılar ve artık söyleme zamanı gelmişti . Doktorun eşliğinde durumu Güneş'e anlattılar. Güneş o kadar üzülmüştü ki gözlerinden yaşlar süzülüyordu . Bir şey diyemedi , sustu. Ne diyebilirdi ki . O an yaşadıkları , hayalleri geçti gözünün önünden .Korku sardı tam bedenini . Doktor '' Elimizden geleni yapacağız . Bu sürede sabır gerekiyor ve inan iyileşeceğine , kötü düşünmek yok '' diyerek biraz da olsa Güneş'in içini rahatlatmayı denedi. Güneş, yüzünde boş bir ifadeyle doktora baktı . Doktor gülümsedi ve '' Hadi bakalım biraz dinlen uyumaya çalış'' dedi  ve odadan çıktı. Artık okula gidemeyecekti , arkadaşlarıyla sohbet edemeyecekti , dışarıda yürüyemeyecek ve rüzgarı yüzünde hissedemeyecekti .  Güneş'i sinirliyken , telaşlıyken , üzgünken rahatlatan , içine bir sevgi , mutluluk dolduran gökyüzüne öyle doya doya bakamayacaktı belkide .

Aradan bir kaç ay geçti . Güneş , her geçen gün daha da kötüye gidiyordu. Ama umudunu hiç yitirmiyordu . '' Daha yaşayacağım çok şey var bu kadar erken gidemem hayallerim var benim onlar için yaşamalıyım '' diyip umut ediyordu hayata, yaşamaya dair. Bir gün , bir kişi yakınını kaybetmiş ve onun kalbini bağışlamaya karar vermiş . Ve hastaneye başvurmuş . Kalp , Güneş'in kalbiyle uyumluymuş . Adam , kalbin nakledileceği hastayla görüşmek istemiş . Adam , Güneş'in yanına gittiğinde , Güneş'in , kızıyla aynı yaşlarda olduğunu görmüş , Güneş ile sohbet ederken ona '' Benim kızımda senin yaşlarındaydı ama artık yok , o yaşamayı çok severdi o yaşayamadı bari kalbi yaşasın , yaşatsın '' dedi. Güneş , bunları duyunca üzülmüş  ama bir yandan da mutlu olmuş artık yaşaması için bir şansı varmış . Adamın ailesinin kızının kalbini bağışlamak istediğinden haberi yokmuş ve bunu duyduklarında itiraz etmişler. Adam ne söylediyse ikna edememiş ve ailenin izni olmadan nakil yapılamıyormuş . Ailenin diğer bölümü kabul etmediği için nakil işlemi gerçekleşmeyecekmiş . Doktor Güneş'in yanına giderek '' Üzgünüm Güneş , nakli gerçekleştiremiyoruz . Aile kararını değiştirdi '' demiş. Güneş öyle bir hayal kırıklığına uğramış ki artık o umutları da yok olmuş . Artık umut etmiyormuş . Güneş''in artık çok fazla zamanı kalmamış . Ailesi bu duruma çok üzülüyormuş . Ve bir karar almışlar . Eğer anne ve babasından birinin kalbi uyarsa , kalbini verecekmiş . Güneş bunu duyduğunda itiraz etti . '' Benim yüzümden size  bir şey olmasını istemiyorum '' dedi. Ama annesi ve babası kararını vermişti . Ve tahlilde annesinin kalbi uyumlu çıktı . Annesi kalbini Güneş'e verdi . Aylar sonra Güneş iyileşti. Ama artık hayattan ne tat alıyor  ne de eskisi gibi gülüyor , sevebiliyordu hayatı . Sanki bir boşlukta yürüyor gibiydi . Kendini suçlu hissediyordu . Artık babasına da , etrafındaki herkese her şeye nefretle bakıyordu . En önemlisi de kendine . ''Belki o aile kalp naklinden vazgeçmeseydi şuan annem de hayatta olacaktı ve biz eskisi gibi mutlu olacaktık '' diye düşünüyor , çok üzülüyordu . Annesini çok özlüyordu . Nasıl bir acıydı bu böyle , her geçen gün sırtına bir bıçak daha  saplanıyordu . Karşılıksız sevmek bu, her şeyden herkes den çok sevmek , çıkarsız , şartsız .''' Ama ben artık sevebilirmiyim  şartsız ,karşılıksız , insanları , doğayı ve kendimi '' diye  düşünüyordu . Artık sevmekten , gülmekten korkuyordu . Ve gün geçtikçe sevgiye karşı düşman olmuş adeta savaşıyordu onunla . Sevgiye yenilmekten , sevginin bu savaşı kazanmasından korkuyordu.

Bir gün gece rüyasında annesini gördü yine ama bu kez farklı , annesi ona '' Sev kızım , hayatını , hayatındaki kişileri , sev kendini vazgeçme . Ben seni görüyorum , ben iyiyim , sende iyi ol . Seni çok seviyorum . Tutun hayatına sıkıca '' dedi ve onu öpüp çiçeklerin içinde kayboldu . Güneş uyandığında , gördüğü rüyayı hatırladı . Düşündü , ağladı . Bir süre gökyüzüne baktı ve iç çekip '' Bende seni çok seviyorum anneciğim , bende seni '' dedi .  '' Yaşayacağım , o unuttuğum ,savaştığım sevgiyi , yeniden öğreneceğim , kazanacağım annecim , bizim için '' dedi .

O günden sonra Güneş , hayata biraz daha tutunmaya , sevgiyi tekrardan yaşamak için çabaladı . Ve yeniden sevgiyi hissetti . Yeniden öğrendi o beş harfi  '' SEVGİ'' yi .