Saygı

Annem benim okuduğum okulda temizlik görevlisiydi.Ama kimse onun benim annem olduğunu bilmiyordu.Herkes gibi bende annemi arkadaşlarımla tanıştırmak,sınıf toplantılarına çağırmak istiyordum.Ama eğer çağırırsam herkes onun okulun temizlikçisi olduğunu öğrenecekti.Bu çok utanç verici bir şey olurdu.Bir gün annem koridorda yürürken yanıma geldi.Ve benimle konuşmaya başladı.Tam o sırada arkadaşlarım bizi gördüler ve ''Senin bu kadınla ne işin var? '' dediler.Çok sinirlendim.Arkadaşlarıma rezil olmuştum.Annem yine her şeyi mahvetmişti.Anneme bağırdım ve oradan gittim.Akşam eve gittiğimde anneme ''Bir daha okulda benimle konuşma,arkadaşlarıma rezil oldum senin yüzünden. '' dedim.Annem benden özür diledi.

Sırf annem gibi olmamak için çok çalıştım.Büyüdüm,iş kurdum,yuva kurdum.Çocuklarım bir gün bana okulda başlarına gelen bir olayı anlattılar.Sınıfta bir arkadaşlarının ailesinden utandığını ve onlarla birlikte olmaktan utanç duyduğunu söylediler.Hemen aklıma annem geldi.Bende anneme aynı şeyleri yaşatmıştım.Çok utanç duydum.Çocuklarım bana annemin nerede olduğunu sordular.Cevap veremedim.

Ertesi gün ilk işim annemi aramak oldu.Ama telefona cevap veremedi.Eve gittim ama bir kalabalık vardı.Merak ettim.Gittiğimde annemin ölmüş olduğunu ve şu anda da cenazesinin olduğunu öğrendim.Ve bana bir mektup bırakmıştı.Mektubunda ''Küçükken okulda senin utanç kaynağın olduğum için çok özür dilerim oğlum.Böyle bir şekilde okumanı istemezdim.Ama seni okutmanın tek yolu o okulda çalışmaktı.Seni her şeye rağmen hala çok seven ANNEN. ''