Senin Bana Açtığın Yara

Duru ile annesi o gün parktaydılar . Duru çok mutluydu . Annesi ile çok iyi anlaşıyordu . Kaydıraktan kayarken çok sert şekilde düştü . Duru "anne!" diye ağlıyordu . Annesi bir anda koştu ama ona dokunmadı . Duru " Anne yardım et ! " diye bağırdı . Aslında orada annesi Duru 'ya ilk hayat dersini veriyordu . Duru " Anne beni niye kaldırmıyorsun ? " diye sorunca "Kaldıramam anneciğim eğer bugün seni buradan kalkmana yardım edersem hayatın boyunca düştüğünde başkalarının seni kaldırması için dileneceksin . Yavaşta olsa , canın da acısa kendin kalkmalısın düştüğün yerden ," dedi annesi . O gün belki de zorlanarak kalkmıştı yerden fakat Duru ileri de faydasını  görecekti . O gün eve erken gelmek zorunda kaldılar . Annesi sezdirmemeye çalışsa da Duru bir şeylerin kötü gittiğini anlayabiliyordu , çünkü az önce babası ile annesi telefonda kavga etmişlerdi . Eve gelmişlerdi .  Duru " Anne anahtarı verir misin? Kapıyı ben açmak istiyorum , "dedi . Annesi " o zaman ben çöp dökmeye gidiyorum " dedi. Duru kapıyı açamıyordu sanki kapı açılmak istemiyordu .Nihayet kapı açılmıştı . Babası öylece yerde yatıyordu .  Annesi gelince çığlıklarını tutamadı ve oraya yığıldı . Duru bir yerlerden yardım istemek için bağırıyordu . Babası gözlerinin önünde ölmüştü . Artık gülen , güldüren Duru yoktu . Duru 'nun yaşadıkları çok zordu . Annesi  bundan sonra ne yapacaktı ? Duru ' ya baba sevgisini verebilecek miydi ? Verse de  babanın verebileceği sevginin yerini tutabilecek miydi ? Duru artık ne yemek yiyor ne de arkadaşlarıyla oynuyordu . Yaptığı bir tek şey vardı o da evlerinin önündeki beyaz duvara yaslanıp ağlamaktı .

Duru o gün iki büyük olayla karşılaşmıştı .  Biri babasızlık , baba sevgisinden mahrum kalmak , diğeri ise küçük yaşında hayat derslerini öğrenmek . Babası kalp krizi geçirdiği için ölmüştü .  Babası Duru ' yu  seviyordu ama ondan nasıl vazgeçilmişti bu kadar çabuk . O kadar küçük bir kızdı ki ölümün onları ayırabileceğini bilmiyordu ve babasını suçluyordu . Duru ' ya göre sevgi böyle bir şey miydi ya da bunun adı sevgi miydi ?

Gerçekten de anne ve babanın sevgisi hiçbir şeye değişilemez . Çünkü Duru ölümünü kabullenmeyip onu sevmediği için gittiğini düşünüyordu ve ağzından şu cümleler döküldü .  Babam bu kadar kısa sürede nasıl pes etti . Duru "Acaba küçükken onun annesi oğlunun ağlamasına dayanamayıp düştüğü yerden mi kaldırdı ," diye düşündü .

Yorumlar

  1. Öğrencinin Biri21 Nisan 2016 02:17

    Sana yakışır bir yazı olmuş.

    YanıtlaSil
  2. OLCAY KARABELE21 Nisan 2016 10:47

    Şunu biraz mantıksız buldum bir çocuk yardım isterse anne hemen yardım eder.Genede yazını beğendim.

    YanıtlaSil
  3. AYŞEGÜL SAY21 Nisan 2016 10:58

    Çok güzel olmuş kanka . Hikayenin sonu güzel bitmiş . Dediğin gibi herkes kendi başına düştüğü yerden kalkmalı çünkü her zaman sevdğimiz insanlar yanımızda olmaz .

    YanıtlaSil
  4. BÜŞRA SARIGÜL27 Nisan 2016 15:00

    Beğendim

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Popüler Yayınlar