VATAN İÇİN

Bir zamanlar köyün birinde küçük ama mutlu bir aile yaşarmış. Bu ailenin iki oğlu varmış. Kendi hallerinde kimseye zararları dokunmayan bu kardeşler vatanları içinde herşeyi yapmaya hazırlarmış. Ülkede savaş gün geçtikçe artıyormuş ve şehit haberleri her geçen gün bir aileyi daha yıkıyormuş.
Bir gün bu eve askeriyeden bir mektup gelmiş ve savaş icin iki kardeşi de askere çağırmışlar. Daha yaşları on sekize bile gelmeyen gençler gözlerini kırpmadan bu çağrıyı kabul etmişler. Anneleri ilk başta ağlamış feryat etmiş gitmelerini istememiş ama sonra vatan için iki oğlunu da feda etmeyi göze almış. Gün gelmiş ve kardeşlerin ikiside askere gitmişler. Savaştan savaşa farklı farklı cephelerde ama hep yanyana vatanlarını savunmuşlar. Vatan için ölmeye hazırlarmış. Arkada gözleri yaşlı bekleyen anaları olsa da onlar şehit olmaktan asla korkmazlarmış. Ve birgün karşı cepheden silah sesleri kesilmiş. Savaşı bitirmek istemişler. Çünkü onlarda biliyormus ki Türkiye halkına Allah'tan başka hicbir güç boyun eğdiremez.
Kardeşler sağsalim evlerine dönmüşler ve tüm halka korkarak, kaçarak hiçbirşey olmayacağını, vatan için herşeyin göze alınabilecegini göstermişler. O köyde yaşayan gençlerin hepsi bu kardeşler sayesinde vatanına daha bağlı ve sorumluluklarını bilen insanlar olarak yetişmişler.Anlamışlar ki vatan için sadece sevmek degil vatan için neler yapabileceklerini anlamış bulunuyorlar ve vatan için ölmek değil yasamamızın gerktiğini de öğreniyorlar.Ve o köyde gün geçtikçe okuması yazması olan gençler artıyor gencler degil sadece yaşlısı da öğreniyor ilk okumaya başladıktan sonra da İstiklal Marşımızı söylüyorlar.Bu iki gencin verdiği cesaret ile herkes vatanı için ölmek de var ama asıl bizden istenen okuyup gelişip Türkiye'nin dahada yükseklere yıldızlara yazdırmasını istendiğini anlatmışlardır.İki kardeşin son sözü;Herşey Türkiye için herşey vatanımız ve bizim içindir olmuştur.